De auto met in zich de president directeur grootaandeelhouder van Bananarama Consultancy Groep en haar dochterondernemingen, boorde verder door de nacht. Hij was nu buiten de bebouwde kom. Otto was niet aan het opletten. Hij speelde met zijn hypermoderne smartphone een vreemd spelletje. Vogeltjes moesten huisjes bouwen met stokjes binnen een bepaalde tijd zonder dat egels en andere vogels die boel in het honderd stuurden. Er waren ook dingetjes die knabbelden aan de fundamenten van het huisje. Otto vermoedde dat het maden waren, maar helemaal zeker was hij er niet van. Wat een klotespel. Hij voelde zich ontzettend moe en legde zijn hoofd op het stuur. Van verantwoordelijkheden raak je uitgeput, bedacht hij zich. De metalige toeter klonk. Zijn bolide gromde onverminderd hard, aangevuurd door Otto’s rechtervoet. Verantwoordelijkheid, dat gaat je niet in je koude kleren zitten. Het is alleszins geen kattepis. Maar dat hoeft een alwetende verteller Otto niet aan zijn neus te hangen.
Zie @Elagabalus_
Geef een reactie