KutBinnenlanders.nl

Dag: 2 augustus 2011

Cultuurkiller (14)

Albert’s hoofd gonsde. Dat hij op sommige dagen eigenlijk liever helemaal geen verslaggever was. Dat hij de komende dagen weer niet meer zou eten. Dat hij hoopte dat hij straks niet per ongeluk verdwaalde stukken ingewanden onder zijn schoenzolen zou hebben. Hij staarde naar de halsband die aan de muur gepind was. Rondom een bamboepen. Onmiddellijk kwam hem het dossier dat hij gisteren had zitten doorploeteren voor de ogen. DeWolksvaeghe. Ook een bamboepen. Ook chinese tekens.

Politiezwaailichten wierpen macaber bewegende schaduwen achter de halsband. In de achtergrond hoorde hij Bettina deGraete luid gillend janken om haar hond. Het mens had weinig geluk de laatste dagen, bedacht hij zich. Eerst had zij deWolksvaeghe gevonden, en nu dit. Hij krabde zich even op zijn achterhoofd. Het had met elkaar te maken, zoveel begreep hij wel. Maar waar hij zou moeten beginnen zoeken naar het antwoord… Het zuur schoot fluks in zijn keel omhoog en vlug bedekte hij zijn mond. Hij slikte het terug door. Meteen kokhalste hij nog even na. Weg, naar buiten, de nachtlucht in – hij had genoeg gezien. Meer dan genoeg.

Cees schrok op van het getik van zijn waterkraan. Hij keek om zich heen en constateerde dat hij de halve dag in een staat van shock in zijn luie stoel had gezeten. Het was dan ook wel veel om te bevatten… ontslagen. Ze moesten lucht hebben gekregen van dat er iemand in zijn nek ademde. En zodra een cultuurkiller ontdekt is, wordt hij door de organisatie losgesneden. In sommige gevallen, als de killer bijvoorbeeld veel insiderkennis bezat, werd hij zelfs geliquideerd. Als je bij deze mensen op één ding aankon, was het wel hun paranoia. Cees had een lange staat van dienst maar maakte zich niet meteen zorgen om zijn leven – hij had zijn contact met de organisatie zo klakkeloos mogelijk gehouden. Don’t look at faces, don’t ask questions.

Maar toch. Ontslagen was al erg genoeg. Hij was inmiddels een man op leeftijd. Dit was alles dat hij kon. Hij kon bovendien moeilijk zijn echte baan van al die jaren op een CV zetten. Als zijn dwaze camouflage alter ego aan de slag ? Dat zette geen zoden aan de dijk. Dan hield de schoorsteen erg snel op met branden. Nee, dat was zeer zeker geen optie. Er zat maar één ding op. Hij zou op een of andere manier zijn waarde aan de organisatie terug moeten bewijzen. Dat hield in dat hij beide problemen moest oplossen. Het realiseren van het doelwit, en… afrekenen met wie hem probeerde dwars te zitten.

Vastberaden ging hij rechtop zitten. Meteen morgen ging hij ermee aan de slag. Maar eerst. Een verzetje. Het was er laat genoeg voor. Hij trok zijn jas van de kapstok, zijn stillere schoenen aan, en liep de deur uit, de nacht in.

 

Dat is het leven (28)

Niet te veel aan je pikkie trekken zei mijn directe chef

Toen we nog een dag of 2 van Curacau verwijderd waren kwam de chef Hofmeester op een morgen naar me toe en zei me;
Lowyke zal je niet te veel aan je pikkie trekken wand we gaan naar Curacau en daar heb je mooie wijven en zullen we eens zien of je al kan neuken.Ik wist niet wat me overkwam.Dit te horen van mijn directe chef.Ik zei ja zeker chef ik ga er voor.
Moet je weten ik die nog nooit een vrouw nakend had gezien deed stoer mee met die praat.We liepen Curacau binnen wat was dat mooi.

Campong Alegre te Curacau.

De beroemde bootjes brug een brug die dreef op allemaal kleine bootjes Willemstad.
Er lag een lange brug die ruste op kleine bootjes en als er een schip binnen kwam varen ging die brug open en alle kleine bootjes waar de brug op ruste draaide mee open.We voeren langs een fort waar de Nederlandse vlag rood wit en blauw vrolijk wapperde in de wind.Aan de kade mooie oude huisjes en er lagen veel bootjes met vers fruit te koop enz
In de avond ik was afgewerkt om 20.00 uur kreeg ik toestemming om met een paar oudere bemanningsleden mee de wal op te mogen gaan.
Ook Andre mijn hutmaat mocht mee.Aan wal gekomen namen we gezamenlijk een taxi en die bracht ons naar Campong Alegre.

ingang van de Campong Alegre op Curacau hier had ik mijn eerste sex ervaring.
Hier werd ik op kosten van de overige bemanningsleden ingewijd in het sexleven.
Dat was een soort bordeel op een soort plein.
Aan de ingang stond een marinier op wacht bij een slagboom.Die man moest er op toe zien dat er geen marine klanten in uniform de campong bezochten.De marine mannen mochten dus niet naar de vrouwtjes op die campong.
Later hoorde ik dat ze daar wel een oplossing voor hadden wand die marine mannen gingen in de haven zgn op een koopvaardij schip wat burger kleren kopen of lenen en zaten dan ongemerkt toch op Campong Alegre.
We stapten de kroeg in en ik zag al snel dat er prachtige meiden rondhuppelden schaars gekleed en vrolijk lachend kwamen ze naar ons toe.

 

© 2023 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑