KutBinnenlanders.nl

Auteur: Gerrie S. Veters (Page 1 of 18)

Man (32 en/of ouder).
Zie @Elagabalus_

Bananarama Consultancy // O

Otto loopt naar zijn koffiezetapparaat. Het is superduur. Veel duurder dan dat van jou. Het is ook het brutaalste en meest eigenzinnige koffiezetapparaat van de complete EGKS. Dat komt door chips die er in zitten. Er zitten gewoon te veel chips in een apparaat dat  alleen maar koffie hoeft te zetten. Chips stoppen fabrikanten in dingen om er stoer mee te doen. Het ging al verkeerd bij de Furby. Een brutaal rotbeest dat ook steeds wat te zeuren heeft. Het maakt het apparaat niet uit of er mensen luisteren of niet. Op conversaties zit het niet te wachten. Het is niet uit op interactie of een goed gesprek. Het is een nemer. En een zender. Altijd is het zendgericht bezig. Zend, zend, zend. Ontkalken! Koffiebonen! Water! Stroom! Koffiedik! Afval! Reinigen! Schone kopjes! De situatie in Syrië! Het gezanik is niet van de lucht. Het nurkse apparaat heeft een eisenpakket zo lang als het bedrag op Otto’s bankrekening (dat is behoorlijk lang) en onze CEO is daar niet van gediend. O nee. Hij walgt van koffiezetapparaten die hoog van de toren blazen. Welke toren dat is hem om het even. Waar het om gaat, is dat mensen in Otto’s nabijheid er goed aan doen, er niet te hoog vanaf te blazen. Als er al hoog van de toren wordt geblazen, is er maar één die dat doet en zijn naam begint met een O. Daar heeft een koffiezetapparaat, zelf met ingebouwde maalfunctie en zelfs als dat duurder is dan dat van jou, dus geen recht op. Sterker nog: die moet alleen koffie maken (en malen) en verder zijn kop houden. Zelfs al is het superduur.

 

Bananarama Consultancy // Roemeen

 
Terwijl Otto denkt over een concept dat nog niet bijzonder veel om het lijft heef, wordt hij gegrepen. Waar? Bij zijn lurven. Natuurlijk. Wij durven niet met zekerheid te zeggen waar de lurven van de grootste chief executive officer te wereld zitten, maar dat ze er zijn, mogen we gevoeglijk aannemen, ons dunkt. Ja. Een grote Roemeen heeft hem dus daar beet. Dat het een Roemeen is, vinden we wel best. U mag ook een andere Oost-Europese lokaliteit in verband brengen met het bij de lurven grijpen des Ottos, maar hier is het dus een Roemeen, een bevolkingsgroep die sec genomen vaker met de Balkan dan met OostEuropa wordt genoemd. Echter. Dat. Dus. De Roemeen heeft hem dus vast bij het Onplaatsbare. En niet zo zuinig ook. Hij heeft harige armen die niet te kinderachtig gespierd zijn. Nu is Otto de moeilijkste niet, maar bij lurven gegrepen worden is niet het eerste waar hij zin in krijgt als hij zich buigt over een nog niet half uitgekristalliseerd concept. Zeker niet omdat de Roemeen stinkt. Ja, hij riekt behoorlijk. Naar komkommer. Een geur die de meeste mensen niet zal voorkomen als ‘stinkend’, maar Otto is niet de meeste mensen. Hij is zelfs niet de minste mensen. Hij is het topje van het topje van het topje van het topje van het topje van het topje van het topje van het topje van het topje van de ijsberg die best uit de 1% beste mensen ter wereld. Dat mag wel gezegd worden. Maar niet te vaak, want hij wil het niet van de daken geschreeuwd zien. Het is beter als alle mensen het altijd denken. Dat is genoeg. Maar eerst: de Roemeen. Met een indrukwekkende heupzwaai heupzwaait Otto die naar komkommer riekende Roemeen over zijn heup. Het is indrukwekkend om te zien, maar zal voor de Roemeen geen pretje zijn om zo ongecontroleerd en ongewild door de lucht te vliegen. Dit wordt door veel Roemen vaak niet als een hobby beschouwd. Hoewel we natuurlijk niet alle Roemen over een kam moeten scheren. Toch is het wel degelijk zo dat zij allemaal stinken, vies bruin zijn en een instrument bespelen. Daarin blinken ze allemaal uit, hoewel ze doorgaans erg slecht zijn in het bespelen van instrumenten. Ter verdediging van de Roemeen moeten we echter wel aanvoeren dat de instrumenten die zijn bespelen niet zelden van waaibomenhout vervaardigd zijn en vaak veel generaties lang in de familie zijn. En ook nooit goed gerepareerd. Maar meer een beetje houtjetouwtje, op de Roemeense wijze waarvan we allemaal weten dat die van geen kanten klopt en eigenlijk een vieze smet is op het instrumentenrepareergilde. Sterker nog: daarin is nog nooit een Roemeen toegelaten, waarmee we voorgaande bewering eigenlijk wel kunnen laten varen. Waar naartoe? Geen idee, Roemenië is geen grote scheepvaartnatie.

 

Bananarama Consultancy // Bos

 
Otto loopt door het bos. “Het bos. Een stomme uitvinding. Ik voel geen binding met de bomen. Met hun basten en hun bladeren. Hun fotosynthetische processen vind ik niet bijster interessant. Maar goed. Ik ben hier nu, we zien het wel. Ik laat me niet kennen, door dit bos. Ik loop door. Tussen de bomen. En hun basten. Wie weet wat dit bos me gaat brengen. Niet al te veel, maar een beetje bos kan toch nog verrassend uit de hoek komen. Hoewel dit bos, dat al vier regels dooremmert en tot dusver niet bijster veel bekijks heeft getrokken. Er is in gelopen. Door een President Directeur Grootaandeelhouder die met zijn ziel onder zijn arm loopt. Dat overkomt het niet dagelijks. Maar toch. Zielen onder armen, daar hoor je het bos dan weer niet over. Dat heeft het te druk met zijn fotosynthetische processen. En geef die bomen eens ongelijk. Je moet zelf ook een beetje meedoen.”

 

Bananarama Consultancy // Compostdag

 
In de beslotenheid van zijn eigen woonkamer viert Otto Nationale Compostdag. Nationale Compostdag is een heugelijke dag, meestal een woensdag, waarop wij vieren dat er compost is en altijd zal zijn. Zolang er planten en bomen en grond en zuurstof en water en bacteriën zijn. En mensen die compost zijn naam compost geven en hem gebruiken in hun tuintjes. Dat, kortom, alle voorwaarden -naast de chemische processen- daar zijn om het mogelijk te maken van compost te kunnen spreken. Spreken we toch van compost zonder deze voorwaarden, dan kunt u er zeker van zijn dat dit geen compost is – maar iets anders. Poep bijvoorbeeld. Behalve wanneer poep opeens compost wordt genoemd. Dan kunt u voorbijgaan aan het meeste van het hierboven beschrevene.

Continue reading

 

Bananarama Consultancy // Terug

 
Otto is terug. Van vakantie. Een geheel verzorgde alles inclusief vakantie in dinges. Je weet wel. Er was geheel verzorgde seks en spelletjes die het groepsgevoel van het gezelschap moesten bevorderen. ’s Avonds, als de dingesbomen loom in de wind ritselden kwam er een vrouw met vreemde kleren aan. Ze rook een beetje. Naar zout en bakpoeder. Ze had een draagbare radio bij zich die ze op een krukje van de gezelschapsruimte van het resort dat drie sterren droeg en iets van zon hu-hu-hu-hu heette, maar volgens Otto niet meer dan twee sterren waard was, iets dat hij zeker zal aankaarten wanneer hij daar tijd en zin in heeft. Maar die vrouw, met die kleren. Die drukte op een knop en de radio begon dan klanken uit stoten. Klanken die Otto niet kon thuisbrengen. God zij dank niet. Want ze waren om te spugen, zo buitenlands. Zo verschrikkelijk shoarmarollerig waren die klanken dat Otto’s ogen traanden van ellende. Dan bewoog ze zo met haar heupen. En ook haar buik. Haar vieze, buitenlandse buik waar een zweem van zwarte donsgroei op te ontdekken viel, als een soort lagere schimmel op een stuk buitenlandse kaas van matig allooi. Het ergste aan een vakantie te dinges zijn de buitenlanders die daar massaal samenkomen zonder dat Otto daarvoor duidelijke redenen kan aanwijzen, anders dan om zijn vakantie aanzienlijk en met voorbedachte rade te verzieken met hun buitenlandse uiterlijk en geuren. En nog wat: ze praten raar. Buitenlanders lijken zich maar niet uit te drukken in de beschaafde taal die de niet-buitenlanders plegen te bezigen.

 

Bananarama Consultancy // Dag

 
Het is een dag die hard aan de weg timmert met uitblinken in volstrekte uitzichtloosheid als Otto uit een auto stapt. Hij heeft zin in supply chain management en solutions in die richting. Maar wel onder voorbehoud. Hahahahahahahahahahahhahahahahhahahahahahahahahahahahahahahahahahhahahahahhahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha, lacht Otto. Binnenpret. Aan verkleinwoorden doet onze CEO niet. “Zie zo. Home at last”, mispelt hij terwijl hij de deur van zijn loft opent met een sleutel die hij zeer bedreven hanteert. Supplychainmanagement is allang niet meer im frage, dat plan heeft hij reeds lang weer in een mentale lade diep achterin een hoek van zijn achterhoofd verstopt en het zou hem verbazen als hij het idee ooit weer tevoorschijn zou toveren, zo belachelijk schijnt het nu aan hem. Bij rappe denkers gaat het denken zeer rap.

 

Bananarama Consultancy // Pruik

 
Terwijl Otto overweegt in bulkgoederen te stappen, trekt iets zijn aandacht. Het beweegt zich traag door de kamer. Langzaam bolt het door de ruimte, als een pruik die de wind draagt. Kan de wind een pruik dragen of bedoel ik dat overdrachtelijk? Of…Het begint in een hoek van zijn linkeroog om traag maar dreigend beslist aan zijn rechteroog voorbij te trekken. Otto krijgt het warm. Hij voelt hoe er zweetdruppels uit zijn hoofd groeien. Net voordat het uit zijn blikveld verdwijnt, staat het stil en begint aan zijn weg terug. Zachtjes rol-rol-rol-rol-rollend.

 

Bananarama Consultancy // Negers

 
Otto loopt naar het raam en kijkt er doorheen. Wat hij ziet, bevalt hem niet. Want het ziet zwart van de negers. Ze hebben zich onder zijn raam opgehoopt. Wat moeten die hier, denkt de opperbevelhebber van Bananarama Consultancy Unlimited B.V. Vandaag heeft hij geen negers besteld. En hij heeft zijn witte eeltloze handen vol aan de kopieerneger. Zo vol dat hij er nooit over zal peinzen nog meer negers te bestellen, hoe aantrekkelijk de groothandel ze ook mag prijzen. Alhoewel, wanneer negers tegen bulkprijzen ingeslagen kunnen worden dan valt er natuurlijk een aardige marge op te zetten. Met de negerhandel is dan een dusdanig resultaat te boeken, dat hij een dief van zijn eigen portemonnaie zou zijn wanneer hij niet in de verkoop van die Moriaantjes zou stappen, hoezeer zijn ervaringen aangaande dit ras ook negatief gekleurd mogen zijn door het nukkige gedrag van zijn kopieerneger. Nadat hij dit alles en nog veel meer overdacht heeft, sloot hij de gordijnen met een tevreden gehum. Buiten huilde een sirene.

 

Tom Pijnenburg stopt

TILBURG – De afgelopen jaren hebben wij van kutbinnenlanders geprobeerd Tom Pijnenburg neer te zetten. Helaas moeten we vaststellen dat het project volledig is mislukt. Tom Pijnenburg is niet zo leuk als we dachten. Wel zijn we erin geslaagd een 75% irritatieratio te bereiken bij onze focusgroups. Ook werkt de blow- en slaapmodule uitstekend. Dit achten wij echter niet genoeg om Tom Pijnenburg voort te zetten.

Ook Tom Pijnenburg 2.0 (inclusief patches) voldeed niet aan de verwachtingen. De bugs waren te talrijk voor ons om Tom Pijnenburg met vertrouwen door te laten draaien.

De provincie, BKKC, gemeente Tilburg, het Peerke Donders museum, Brabants Dagblad en de PvdA ondersteunen onze beslissing. Nog bedankt voor al jullie geld.

Volgende week gaat Tom Pijnenburg offline.

 

Bananarama Consultancy // Reizen

 
Terwijl die dekselse blauwe bol maar weer eens om zijn as draait, is Otto op weg naar…ja wat ook alweer. Ach is dat nou zo belangrijk; weten waarnaar je op weg bent? Neen! Zeker niet als het de onwrikbare president grootaandeelhouder betreft. Die reist zijn eigen reizen wel, zonder zicht op doel of bestemming. Otto, die gaat zijn eigen gang zonder pottenkijkers en verstekelingen. Ook nu. Hij zit dus op weg naar iets ongedefinieerds in zijn bolide en beroert het gaspedaal met zijn door zwart babyalpacaleer omhulde voet. De andere met zwart babyalpacaleer omhulde voet bedient de koppeling. Alléén de koppeling, want aan remmen doet Otto niet. Hij heeft namelijk ontheffing van verkeersregels en dat maakt remmen zowat overbodig. Bovendien is hij de mening toegedaan dat het aan andere weggebruikers is de remmen te gebruiken, aangezien hij boven het trappen op rempedalen staat.
Continue reading

 
« Older posts

© 2024 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑