KutBinnenlanders.nl

Tag: Kerk van de Kalebas (Page 1 of 4)

Legende van de Zes Verloren Kalebassen

Er was eens. Een Kalebas. Geen gewone Kalebas. Nee, deze Kalebas was een heuse god. Maar wel eentje met zijn geheel eigen leer. Een leer die gewoon gratis op dit weblog te lezen was – en is. En die daarna in boekvorm verscheen. En uitverkocht. Echter. Wat we hier nooit verteld hebben, is de Legende van de Zes Verloren Kalebassen.

Het geval wil, dat ieder van de Boeken van de Kalebas – vijftig in totaal – hun eigen weg naar het juiste luisterend oor gezocht hebben. Alle vijftig, op zes na. Zes besloten er verloren te raken, duidelijk met de bedoeling op een later tijdstip alsnog de relaxte en drukloze leer van De Kalebas onder de aandacht te brengen.

Drie Tempeliers werden erop uitgestuurd om de Zes Kalebassen te vinden. Ze berichten ons, met enige regelmaat, met geschreven verslagen van hun zoektocht. Doorgaans op vochtige bierviltjes geschreven. Hun zoektocht staat ook vormtechnisch in dienst van de Leer van De Kalebas namelijk. Dus ze doen maar wat en maken zich nergens te druk om. Die boeken duiken wel weer op, is de achterliggende gedachte.

Vijf boeken zijn nog altijd in verborgen staat. Maar de Zesde is opgedoken. Een heuglijk gegeven.

Vandaar dat we op het lustrum feest van KutBinnenlanders, 1 April, ook het bijbehorend Luisterend Oor zullen zoeken. De persoon die hunkerde naar de Leer van de Kalebas maar het nog niet wist. Het heuglijk moment dat het Zesde Boek en de Vijfenvijftigste Kalebassist elkaar vinden, dat kan en mag uiteraard alleen op maandagavond 1 April 2013, bij Een Min Vier Is Vijf, plaatsvinden.

Voelt u zich een Luisterend Oor? Kom dan!

 

Bol

De Kalebas kun je niet vreten, dat weet een kind. Bijt er maar eens in. Vies, bah!

Hele volksstammen knappen af op De Kalebas, enkel en alleen omdat hij niet te nassen is. De bekrompen idioten. De Kalebas voedt de ziel, zalft de geest. Hij schenkt genot en rillingen tot in het staartbeen.

Amen.

Lange tijd was ook ik De Kalebas geen bijzondere gevoelens toegenegen. Het was voor mij gewoon een siervrucht zoals ieder ander. En praalfruit dat slechts voor het oog staat mooi te wezen, daar taal ik niet naar.

Tot ik op een gezegende dag langs de moestuin van ‘t Rooi Bietje fietste. Daar, tussen de wuivende slabladeren en ‘t lonkend witloof, verscheen Chris van de Ven aan mij. In al zijn gerafelde glorie. De Stapschrijver stond gebogen over een veld vol Kalebassen. (Wat is er nu mooier?).

Van een veilige afstand zag ik het wonder zich voor mijn ogen voltrekken.

Chris plukte een bijzonder gezond ogend exemplaar waar hij de sappige steel van aftrok. Dat deedhij routineus, maar niet zonder opwinding. Met zijn gerouwrande duim peurde hij wellustig in het gat waar de steel had gezeten, steeds furieuzer. Toen was hij klaar, liet zijn broek zakken en stak zijn bobbelig lid in de goddelijke vrucht. Het hoogtepunt bleef niet uit. Wat heet. “Nnnnnrrrûrûûûûûûûûrûrûrûh”, klonk het tussen de botersla.

God zag dat het goed was. Chris wierp die donderse bol vol liefde teder weg. De Kalebas rolde vrolijktussen de raapstelen door, Chris goedkeurend toeknikkend. Het was goed. En zo kwam De Kalebas uiteindelijk terecht bij René van Densen, verwoed verzamelaar van bolle dingen.

De Kerk van de Kalebas, mensen, een kerk van liefde.

 

Ons Eerste Fullcolourboekje.

Als u me wilt excuseren, ik ben nogal SQUEEEE aan het roepen. Het eerste full-colour boekje van KutBinnenlanders.nl (én van mijzelf !) is een feit. Vanavond zijn ze binnengekomen: de 50 exemplaren (op is op, mensen !) van De Kerk Van De Kalebas. En omdat ik in een feestelijke bui ben: de fotootjes !






 

Kalebasboom Gent

Sommige dingen verzin je niet. Zo begon ik ooit eens spontaan het woord “kalebas” uit het niets te pas maar vooral te onpas te gebruiken op Twitter. Amper een dag later was ik op de verjaardag van Bandirah, die droog opmerkte “Zoals die kalebas achter je ?” Later die avond kreeg ik de kalebas in kwestie mee naar huis. Hij reisde van Haarlem naar Gent. Een half jaartje stond hij maar wat te pronken, tot er iemand op Twitter gestressed was en ik begon te grappen dat dat de persoon in kwestie zich niet druk mocht maken van De Kalebas. Een dag later stond de eerste aflevering van de Kerk Van De Kalebas online, en dat ging zo een maandje door.

Afgelopen Tweede Kerstdag besloot De Kalebas dat het welletjes was met zijn fysieke incarnatie, om te voorkomen dat hij verder uitgemolken zou worden. Prompt besloot ik meer werk te maken van de bundeling van de Kerk Van De Kalebas, die nu als alles goed is gegaan bij de drukker ligt. Een andere persoon op Twitter heeft een mooie bumpersticker ontworpen, die ook as we speak gedrukt wordt en iedereen gratis bij het boekje krijgt. Verder is het thema van het aankomende Blogbal, jawel, De Kerk Van De Kalebas, en heb ik ook een kant-en-klare psalmen voorlees act van enkele afleveringen uit de reeks. Bovendien heb ik begrepen dat ons aller Oud Zeikwijf al een nieuwe generatie kalebasjes op haar balkon aan het kweken is.

Eind deze maand ben ik in Gent. Toevallig tijdens het Lichtfestival (tweede editie, de eerste heb ik meegekregen toen ik er nog woonde). En welk persbericht passeert nu net in mijn inbox ?

Gent Lichtstad introducee​rt de Kalebassen​boom (van 26.01 tot en met 28.01): aandacht voor Solar Zonder Grenzen-in​itiatief

Introductie

Afgelopen maand heeft Bert Bergnolet  in het dorpje Avédjé in Togo een klein fabriekje opgestart, SolauTogo, dat enkele lokale medewerkers tewerkstelt. Het doel is iedereen betaalbare verlichting aan te bieden en te voorzien in de basisbehoefte elektriciteit zodat de levensstandaard wordt verbeterd.

U moet weten dat de plaatselijke bevolking zich vandaag probeert te behelpen met te dure en absoluut vervuilende kerosine lampen. Kinderen hebben er doorgaans geen kans om hun huiswerk te doen wanneer het donker is; in het ziekenhuis wordt het ziekenbed voortgeduwd met de zaklamp gekneld tussen de tanden.

Solau Togo produceert daarom betaalbare LED-lampen in de vorm van een kalebas. De batterijen van deze LED-lamp kunnen de gezinnen bij een centrale Zonnekiosk – met zonnepaneel op het dak – heropladen. Het project Solau Togo en Zonnekiosk is echter nog niet zelfredzaam. Betaalbare verlichting is dus nog niet gegarandeerd. Solar Zonder Grenzen, het Solau Togo-project en daarom de kalebassenboom tijdens Gent Lichtstad kunnen daarom publiciteit gebruiken.

Actualiteit: Gent Lichtstad + Kalebassenboom

Tijdens het Gent Lichtstad-festival van 26 tot 28 januari zal er aan het Appelbrugparkje een kalebassenboom staan. Voorbijgangers kunnen door een sms te sturen, een kalebas aansteken. Zo schenken ze meteen € 2 aan het project Solau Togo en Zonnekiosk en brengen ze letterlijk en figuurlijk licht in het leven van de plaatselijke bewoners. Meer info: http://www.sms4light.be/

 

Kalebas: Voorintekenen aub…

Mocht u het gemist hebben: afgelopen 2e Kerstdag is De Kalebas helaas van ons heengegaan. Ik heb speciale rouwkaartjes laten maken en die zijn gisteren binnengekomen. En uiteraard ga ik nu extra hard werken aan het uitbrengen van de verzamelbundel.

Echter, voor de offerte is het niet onbelangrijk om te weten in welke oplage we deze boekjes willen. En ik heb voor een ander projectje van ons net de eerste offerte voor kleurendruk binnen. Ik kan eerlijk verklappen: de moed zonk me een beetje in de schoenen. We hebben het hier over een ander bedrag dan bij Cultuurkiller of het Opperpater boekje. Grof gesteld: om uit de drukkosten alleen te komen, moet de Kerk van de Kalebas waarschijnlijk 15 euro per stuk gaan kosten. Daar wordt Renétje niet happy van. De vrij vriendelijke prijs van de andere twee uitgaven (10 euro) is niet haalbaar tenzij ik echt een fors bedrag erop wil inleveren.

Daarom moet ik iets van jullie vragen. Nee, geen geld. Ik wil graag reacties van mensen die dit boekje willen hebben. U kunt voorintekenen, zogezegd. Dan heb ik een idee van de aantallen waarover we het hebben en kan ik me daarop richten, ook qua regelen van de voorinvestering.

DUS ROEPT U MAAR ! Als de Kerk van de Kalebas 15 euro zou kosten, zou u ‘m dan kopen ?

 

De Kalebas Returns…

Hier valt het volgende te lezen:

Vandaag werd op Twitter bekend gemaakt wat het thema van het tweede Blogbal 2012 zal zijn: ‘De Goddelijke Kalebas.’ Het event zal op dinsdag, 13 maart 2012 plaatsvinden en om 19.30 uur afgetrapt worden.

En ik maar denken dat nieuws op internet snel reisde. Wij van KutBinnenlanders wisten dit natuurlijk allang. Het is ook niet voor niets dat De Kalebas zich eerst aan de KutBinnenlanders openbaarde: hij vertelt ons alles. Maar echt ál-les. Sjongejonge, die Kalebas klapt heel de dag achttien slagen in de rondte. Over het weer. Over het voetbal. Over de achttien dimensies die de mensheid nog moet ontdekken. Over het gat in zijn onderbroek waarvan hij zeker is dat de wasserette dat veroorzaakt heeft. Maar uiteraard ook dat hij de grote ster én sfeermaker van het nieuwe Blogbal gaat zijn.

Ik wil daarom nóg best een klein tipje van de sluier oplichten: was het de vorige keer vrij groots opgezet en een tikje formeel (uiteraard als parodie op Het Boekenbal bedoeld maar dat kwam lang niet bij iedereen over, bleek), ik heb van de Kalebas vernomen dat het ditmaal veel anarchistischer gaat zijn. Hoé anarchistisch ?

De Kalebas glimlachtte geheimzinnig en zei “tsja… dat ligt ook een beetje aan hoe anarchistisch iedereen die komt het wil hebben.” Het klonk uitdagend….

 
« Older posts

© 2024 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑