Ben ik ook eens in Brussel, wat ziet mijn oog ? LOWY SEDERT 1947 ! En ik maar denken dat enkel Soul Food wat uit te leggen had. In dit tempo kom ik straks nog de totale redactie wel ergens in België tegen.
Dag: 18 augustus 2011
De wereld draaide met een wijnsmaak op zijn tandvlees. Een deur. Een vrouwenhand die hem mee naar binnen trok. Lippen, automatische kusreflexen. Zijn vingers tastten gretig, alsof hij haar door zijn vingertoppen wou proeven. Kledingstukken werden klunzig uitgetrokken en weggeslingerd. Hoppend op een half uitgetrokken broek werd hij de slaapkamer in getrokken, het bed op. Handen, armen, benen, tong,kreungeluiden en alles draaide, draaide. Hij probeerde nog halfslachtig zijn gedachten te hergroeperen maar alles was verloren in de dierlijke passie en er was enkel nog maar handelen.
De jonge, beeldschone vrouw wiens haar zich onder hem weelderig uitspreidde op het beddegoed klampte zich begerig aan hem vast, wou hem zoals hij haar wou, haar lippen op zijn nek, hij hapte naar adem. Hij voelde zich in haar glijden, stroeve maar vochtige ontmoeting, terwijl onvermijdelijke natuurinstincten in hem ontwaakten met luid tromgeroffel in zijn aderen. Hij nam haar, zij nam hem.
En plots waren er geen twee mensen meer. Geen bed. Geen nacht. Geen stad. Was het de wijn, was het de passie, hij kon enkel nog maar in fragmenten van zinnen denken. Haar been om. Mijn lippen knabbelend aan. Haar tepels tegen. Haar rug kromt zich naar. Wereld, duister, sterren, draaien, golven, hitte, allesverzengende hitte.
Stilte. Duister.
Met een hoofd van zwaar beton opende hij zijn ogen. Ze voelden droog, korstig. Hij keek naar een plafond dat het zijne niet is en voelde zich onder beddegoed liggen dat hij zich enkel nog vaag herinnerde. Flarden van herinneringen dreven als mistige lappen zijn brein binnen en hij reikte zijn rechterarm naar de andere kant van het bed. Niemand. Het was al licht. Er hing een kledinghanger aan de deur zonder kleding. Er stond een uitgedronken koffiekop op haar nachtkastje. Ze zal naar haar werk zijn gegaan.
Hij liet zich ongelovig terug achteruit vallen in haar bed. Mijn hemel, wat een vrouw. Wat een nacht. Hij stond op, snuffelde in het keukenkastje, maar constateerde dat de jonge agente geen thee in voorraad had. Hij nam een glas koude melk en staarde uit het raam. Dan kleedde hij zich aan en vertrok hij, stilletjes de deur achter zich dichttrekkend.
Mijn excuses aan iedereen die de ‘echte’ Cultuurkiller (de man waarin het karakter in basisbeginsel op gebaseerd was) kent en nu zijn ontbijt niet binnen kan houden.
Ik had mijn overhemd vernaaid!
Nu had ik in het verleden al dikwijls mijn broek uitgetrokken om te kunnen wippen.maar dit sloeg alles ik vernaaide mijn overhemd
Toen ging ik de volgende morgen terug naar het schip maar wonder overhemd aan.
Toen ik rond half zes weer aan boord ging en de wacht van boord een matroos passeerde zei die Lowy ben je plat geweest voor je overhemd?
Ik antwoorden hem wel nee man ik ben aan het prikkeldraad blijven hangen en toen het stuk was heb ik het weg gegooid.De matroos zei me toen ja dat verhaal heb ik al zo dikwijls gehoord.
de liefde met je overhemd betalen en dan een smoes over prikkeldraad dat geloofde ze niet aan boord.
Enkele dagen er na ging ik in de avonduren met de kok en de wasbaas de bakker en de salonbediende op stap.We kwamen heel afgelegen ergens op de Rio de la Plata bij een soort boerencafe waar je ook een paard kon huren.Voor 1 dollar had je voor een avond een paard met zadel tot je beschikking.Wij met zijn allen een knol daar gehuurd en we gingen op weg naar de volgende kroeg als ridders te paard.Maar ja als je nooit paard hebt gereden en dan nog half jajum op een knol gaat zitten kan je echt lachen.
Het door mij gehuurde paard was eerder thuis dan ik.
Toen we na ongeveer 3 kwartier bij de kroeg onder de naam Horse Lucky waren gekomen bonden we het paard vast aan een daar aanwezige balk En we zopen behoorlijk want we beseften dat we per paard geen problemen konden verwachte voor rijden onder invloed.Maar ik had weer eens pech.
Zelfs een gehuurd paard ging er bij me vandoor!
Ik had het beest schijnbaar verkeerd of niet goed vast gezet en het dier ging er van door.Het paard ging er als een speer van door terug naar huis.Zo doende was het paard eerder bij zijn baas terug dan ik.
Het paard wist de weg heel goed terug. En stond me uit te lachen toen ik bij de boerderij terug kwam.
Venezuela Zuid Amerika.
In Venezuela er was een staatsgreep of men verwachte er een staatsgreep.Er stonden wachten aan boord mannekens van amper 16 jaar met een echte stengun.Die liepen wacht om te voorkomen dat er vreemdelingen ongezien hun land in of uit wilden.
Voor ons zeelui was er toen niks te beleven geen vrouwen geen haven om lekker te stappen Iedereen bleef dan ook aan boord wand er werd geen verlof gegeven om te gaan passagieren.Ik verveelde me en ging op de kade zitten vissen dat mocht wel als je maar in het zicht van die bewakers bleef was er niks aan de hand.
Ik ving in Venezuela vissen en deponeerde deze in het zwembad aan boord.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes