KutBinnenlanders.nl

Categorie: Mathieu Stevens

Mathieu Stevens (Gent, België) is stand-up comedian en dichter.

Pak de agenda maar: 26-10

Er is weer eens iets te doen!

Wat: Presentatie van ons VIJFDE boekje!

Wanneer: 26 Oktober aanstaande, ’s avonds (tijdstip volgt nog)

Wie: Iedereen met interesse want het wordt weer een leuk programma

Waar: Galerie Kokon, Stationstraat 38/40

Waarom: KutBinnenlanders.nl vijf jaar, vijfde boek, 14 auteurs, dus feestje!

Is de rug van het boekje niet fout: Ja, we kunnen niet Photoshoppen.

 

PING

T.a.v.   de redactie van De Arbeiderspers                                             Gent 3 juni 2010

Herengracht 370-372, 1016 CH Amsterdam

Betreft:  ongevraagde inzending  ‘De verzamelde hulpkreten van de familie Dijkstra’

Beste meneer, mevrouw,

Mijn oog viel op uw uitgeverij omdat De Arbeiderspers door de jaren heen een omvangrijk en kwaliteitsvol fonds heeft opgebouwd. Ook voel ik persoonlijke verwantschap met het werk van enkele van uw fondsauteurs, vooral met dat van Christophe Vekeman en Joost Vandecasteele.

Mijn debuut De verzamelde hulpkreten van de familie Dijkstra is opgebouwd uit een reeks korte teksten en verhalen, absurde dialogen, woordspelingen, taalgein, oneliners, enkele verhalende spotgedichten en een zeldzaam cartoon. De stijl is bijtend en absurd.

Naar ik mag hopen ook grappig. Zowel inhoudelijk als typografisch is het geen traditioneel doorlopend verhaal waardoor er ruimte ontstond voor visuele opsmuk. Maar gelukkig heb ik me kunnen bedwingen.

Over mezelf kan ik nog meegeven dat ik een 31-jarige Belg ben die na zijn vertalersopleiding een poos in Rusland en Ierland heeft gewoond, deze landen tenslotte inruilde voor een verblijf in het Vlaamse psycho-curatieve landschap en van hieruit zijn bijeen gefantaseerde eersteling de wijde wereld ingooit, meer bepaald naar u.

Vol spanning kijk ik uit naar uw reactie.

(Waarschuwing: ik heb er wel zin in!)

Mvg,

Mathieu Stevens

 

Meningen lozen

Meningen lozen.

Vandaag heb ik besloten geen enkele mening wereldkundig te maken.

En dit in het kader van een mentale zuiveringsoperatie. Uiteraard zal dit vanaf de dag na vandaag ruimschoots gecompenseerd worden met een overload aan opiniestukken, mijmerinkjes en ander navelgedachten.

Sommige zal ik kopiëren en als nieuw presenteren, andere zal ik verkopen als zijnde eigen ideeën en nog andere, de meest interessante uiteindelijk, zal ik in al mijn waanwijsheid claimen als oorspronkelijk én zelfbedacht gedachtegoed.

Verder pretendeer ik niks, ironie incluis.

 

de kussende jood in de winkelstraat

Ik zag een vrome jood kussen die het zich niet beklaagde.                                                

Op straat, met een meisje, jong en blind. Ze krabde letters op de binnenkant van haar dij met gesloten ogen, haar mond stond wijdopen.                                                                                

Toen ik voorbij liep, gebaarde ze dat ze me kende. Dat schreef ik toe aan mijn universeel gelaat, iedereen herkent erin wat ie wilde.

Intussen probeerde ik te lezen wat ze op haar lichaam schreef, letters, een zin, een blad vol op haar dij.        

 Haar lichaam vertelde me dat de Jood in kwestie een Algerijn of Hongaar was, zo goed kende ze hem nu ook weer  niet.

En even, heel even, wenste ik dat ik een jood was voor de lengte van deze straat. En ik werd het, onder het likken van mijn lippen.

 

Wolf.

Ik zit momenteel in Gent, in de hoop deze komende week de woning daar alvast sleuteloverdracht-ready te maken en te zien hoe makkelijk of ingewikkeld het gaat zijn om Gent ‘af te sluiten’. Voorlopig, toch. Want ik merkte al bij het verlaten van het treinstation, nee, in de treinreis ernaartoe, dat ik me gevoelsmatig toch echt tot Gent aangetrokken blijf voelen. Dus een terugkeer zit er mogelijk uiteindelijk wel weer in. De middelen ontbreken me echter nu gewoon dus ik kom zogezegd met de staart tussen de benen terug naar Tilburg.

Vooruit, dacht ik, na wat plafondverf gehaald te hebben. Nog even. For old time’s sake. Ga nog eens een steentje leggen in dat Pierkespark, jongen. Het is er zelfs mooi weer voor (dat was het ook echt gisteren, serieus. Toch zeker vergeleken met vandaag). Tot mijn grote verrassing was ik niet de enige – schijnbaar was er een facebook-oproep geweest en men had er massaal gehoor aan gegeven. Ik schat dat er toch wel ruim een man of vijftig tegeltjes zaten te leggen. Waaronder ook de immer sympathieke Wolven van La Mancha.

Opeens werden ik en mede-optreder-op-evenementjes-van-de-Wolven Mathieu Stevens gevraagd of we niet bij het collectief wilden toetreden. Of we Wolf van La Mancha wilden worden.

Ik heb ja gezegd en ben daardoor nu de eerste ‘Ollandse Wolf’. Ik heb nog geen idee wat het allemaal inhoudt, zeker wegens mijn voorlopige terugkeer, maar de eer alleen al was reden om die avond even de bloemetjes buiten te zetten. U vergeeft me dus hopelijk dat er vandaag even geen Cultuurkiller is. Deze kersverse Wolf heeft zich de volle maan doen smaken.

 

Oja optreden.

Al bijna de hele Gentse Feesten ben ik ’s avonds te vinden bij Perros Calientes in de Goudstraat. Daar houdt men een cultuurfestivalletje getiteld “En het grootste deel schreven we samen in bed”. Ik mocht gisteren ook de avond openen. Wat degeen die me ‘geboekt’ had, niet wist, was dat ik een anarchistisch streekje van zins was, in samenwerking met Mathieu Stevens en Sarah Van Renterghem. Die pakten ineens de microfoon van me over en zo wisselwerkten we door elkaar heen. Bobadas – de programmeur – was verrast. En zo hoefde niemand een kwartier lang enkel maar naar mijn monotoon stemgeluid te luisteren.

 

© 2024 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑