Gaus staat op een dag met een andere man met hond tegenover een café te praten
Komt een man uit het café die gaat naar de hond van Gaus en kijkt het beest in zijn kruis .
Dan gaat hij weer naar het café en dan komt er een 2e man die doet het zelfde gaat naar gaus bukt en kijkt de hond van Gaus in zijn kruis.
Even later komt er een 3e man die doet het zelfde ,bukt en kijkt in het kruis van Martiens hond.Dan vraagd gaus aan die man.Mijnheer heeft mijn hond iets van u aan misschien?
Nee zegt de man maar daar in dat café zit iemand die zegt dat er hier buiten 2 lullen staan
Dag: 17 augustus 2013
Twijfel is (4, Red lights)
De wetenschap die wil geloven
het boven dat beneden
het natuurlijke komt bezoeken
om een verklaring op te zoeken
en daar eenmaal aangekomen
op dat moment het al ontkent
waarvoor, waarom en wat ie was
Twijfel is
kloven
met de handen in het haar
om dat perfecte kapsel
ingekapseld te verliezen
Te kunnen kiezen.
Huwelijk tussen geloof en wetenschap (3, Red lights)
En dan nu uw geloftes:
Heeft u geloof
en heeft u wetenschap
Serieus, mijn neus (zeggen ‘zieke grap’)
Is zij kunst waar u iets aan vindt?
Of kitsch, die u vleselijker opwindt
is het wezenlijk geestelijk
ratio-spiritueel
is het rijm geheim?
Wat?
Is er iets…?
(ach, weet ik veel)
Is zij iets, bent u niets?
Bent u iets, ach, op die fiets!
Sorry, ik kan u pas binden
ergens in ons midden
gemeenschap voor u beiden vinden
als u wel en niet en vreselijk vaag
goed genoeg antwoord
geeft op deze vraag:
Is het alles, is het niets?
Sorry, ik sluit u beiden
niet en uit
Oh, het enige, ware antwoord
was en is:
Alles en (n)iets…!?
punt
(en licht: uit)
Pijn die over drijft (2, Red lights)
Ik kreeg dat kut-gevoel
onderweg
door een wezentje dat
met kut onder de arm
op een stippellijn daar
stond te liften.
God, oh, kut, weg met kut!
Oh, wat zal ik
dan, alleen
gelukkig zijn en blijven…
Stop!
Ik rem
ontwijk dat kut-gevoel
dat
door ons beiden onaangeraakt
simpel weg, over drijft
en de weg
als nieuw
voor ons vrijmaakt.
Para-glijmiddel (1ste gedicht n.a.v. Red lights, DVD)
Het was waar
en onverklaarbaar:
hij was dood, maar zijn hart
het klopte niet, omdat het klopte.
En overal de klopgeluiden
klaterend applaus voor
ons die, compleet waus
alle klokken precies
kloppen lieten luiden.
Niet uit vreugde, maar uit
wanhopige vrees
want zo was het in die wetenschap
nog nooit geweest.
We vluchtten als hazen
voor ons razend
denkwerk uit
en zouden dat zelfs nog zijn blijven doen
als toen niet…
Onze harten het begaven
en wij, vrij van sponzend brein soepel
parachuteerden in het abnormale
en begraven onder klopgeluiden
uit het hart
toch eindelijk gelovig waren…
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes