Terwijl ik twee plastic zakjes met verse hondenpoep vul, probeer ik mijn slaperige kop te vullen met het besef dat vanmiddag de logeerhond weer vertrekt. De logeerhond heeft me erg korte nachten opgeleverd. Heel erg rouwig ben ik dan ook niet. En ook mijn kat zal blij zijn in een huis zonder logeerhond.
Het baasje van de logeerhond is meteen het enige bezoek dat ik vandaag wil. Het is zo’n dag dat ik verder eigenlijk geen mensen wil zien. Ik overweeg verschillende methodes. Zo kan ik mijn glazen blinderen. Van de binnenkant. Ik kan ook twee piratenlapjes kopen. Ik kan een grote kuil graven en erin gaan zitten. Dat laatste plan heeft als nadeel dat de eigen ontlasting nogal onontkoombaar wordt.
Ik kan mezelf als pakketje naar een verre bestemming sturen, dan heb ik onderweg lekker lang rust. Ik kan in onbewoonde gebieden gaan lopen. Die zijn alleen zo ver te zoeken in dit land. Ik besluit dat het allemaal teveel werk is. De dikke gordijnen in de woonkamer gaan dicht. Dat scheelt al veel. Ik leg mijn voeten op mijn tafel en sluit mijn ogen. De dag duurt nog zeker veertien uur. Voortmaken dus.
Reactietjes