Mensen, dat was dus wel helemaal de max he gisteren, in het Pierkespark. U weet wel, datgene waarvan ik op deze site publiceerde dat u allemaal moest komen. En waar nie-mand gehoor aan gaf. Zelf weten he – als ik iets aanraad, nooit luisteren hoor. Er was nu op het hoogtepunt een man of vijftien, schat ik, maar zelfs dan nog, ieder mosaïeksteentje dat hangt is er één minder die nog voor September te gaan is. En de gemoedelijkheid maar vooral ook ontroerend inspirerende solidariteit van al deze prachtige mensen was al een belevenis op zich.

Het project van Shéhérazade Bourahli is er een van pure pracht. Je hoeft maar een keer goed te kijken in het Pierkespark om te zien wat een verschil het uitmaakt: kleurige, bonte mosaïek of kale betonblokken. Met een winterpauze (u herinnert zich de toch nog relatief sneeuwige winter nog) is ze hier, met een keur aan vrijwilligers, al sinds de eerste week van vorig jaar Mei bezig. En er moet nog véél gebeuren ! Daarom ook dat ik dit schrijf, want ik ga er zéker nog een paar keer terug helpen en ik hoop door mijn positieve ervaring te delen u ook zover te krijgen.

De workshop die Shéhérazade geeft, klinkt in beginsel moeilijker dan het is. Je leert vlot de beste techniek om een tegel in mooie brokken te breken, je ziet hoe de kleurtjes in bakken zijn gesorteerd, en je leert hoe je de tegellijm op je mosaïekfragment aanbrengt. En daarna is het aan jou om te gaan puzzelen, zonodig stukken met de tegeltang bij te knippen, en uiterst voorzichtig je eigen kleine stukje Pierkespark te maken, gebaseerd op het vooraf helder aangegeven ontwerp van Shéhérazade. En als u er gisteren nou gewoon was geweest, was er gratis drank bij (meegepakt door de spontane vrijwilligers) en muziek (iemand had een gitaar mee). Er was geen grote druk, het was allemaal leuk en gemoedelijk en je stond versteld hoe mooi het eindresultaat werd van al die, voornamelijk 100% onervaren, handen. Want vrijwel iedereen die was komen opdagen had nog nooit één tegelfragmentje waar dan ook op geplakt. Voor het eerste uur om was, zat iedereen als volleerd aan dit prachtige grootse urban kunstwerk bij te dragen.

Stad Gent heeft blijkbaar (zo is het mij toch ongeveer uitgelegd) als deadline gesteld dat het allemaal in September af moet zijn. Zelfs als iedere dag (schijnbaar zijn er woensdag tot zondag altijd vrijwilligers vanaf half twee ’tot de lijm op is’ bezig) zo’n zelfde ploeg zit te werken als afgelopen zaterdagmiddag, is September akelig dichtbij. Het mag toch niet zo zijn dat dit prachtige project vóór de volmaking ervan afgekapt wordt ? Daarom nogmaals deze oproep. Verstuur die per mail, retweet ‘m, smijt hem op uw facebook, licht iedereen in: Help Shéhérazade en het Pierkespark aan een prachtig en afgerond mosaïek ! Draag – letterlijk – uw steentje bij ! Het kost u maar een paar uurtjes en u geeft de buurt van de Brugse Poort iets permanents ervoor terug.

 
René van Densen
René van Densen
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.

www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !