KutBinnenlanders.nl

Dag: 19 juli 2011

Cultuurkiller (7)

De grond viel weg onder Cees en vaag merkte hij dat hij in zijn luie zetel was gaan zitten. Maar alles voelde onwerkelijk en zijn bewustzijn verliet volledig de realiteit – hij voelde zich uit zijn lichaam treden, en de hele situatie, zijn lichaam in de nostalgische zetel, de agenten tegenover hem, zijn appartement bezaaid met boeken, als een vanaf de andere kant van een televisiescherm bekeken scène van een slechte film beschouwd – en zijn brein focuste volledig op het beeld van een kattenoog.

Een kattenoog is een bizar verschijnsel. De pupilring oogt als een tweede oog. Bij de aandachtige blik van een kat kreeg hij altijd het idee dat er een soort buitenaards binnenoog staarde. Een donkerder groen, in nauwe spleet geknepen anderwerelds oog. Katten hielden hem altijd met dunne spleetjes in de gaten. Hij wist niet waarom, want overige observaties slurpten hun ogen vaak gretig binnen door een wijde opening, maar hem bekeken ze altijd met kille dunne spleetjes. Dat beeld, een groen binnenoog met een dun zwart spleetje dat hem aanstaarde, hield even zijn brein gegijzeld.

“V-vermoord ?” Het stamelende geluid, bijna automatisch over zijn lippen gerold, bracht hem terug in het hier en nu. “Wat, wie, ik bedoel… hoe ?” Alle eloquentie was uit zijn spraak verdwenen, het moment ontvlucht als meervoudig veroordeelden door de achterdeur van een café waar een plotse inval plaatsvindt. Onmiddellijk hervatte hij zichzelf, schraapte zijn keel en sprak: “Pardon, maar dit nieuws overvalt me. U zegt dat meneer deWolksvaeghe vermoord is. Zou ik mogen vragen wat er gebeurd is ?”

De dronksnor trok een ernstige frons en bromde: “Het spijt ons, meneer, maar in het belang van ons onderzoek kunnen we dergelijke informatie niet zomaar prijsgeven. Wat wij graag willen weten is of u ook maar enige al dan niet zijdelingse betrokkenheid in deze zaak hebt.” Hij wierp zijn vrouwelijke collega een strenge terloopse blik toe, die beantwoord werd met een licht schuchtere, schuldgevoelige terugblik.

Een serie voorspelbare vragen werd op hem afgevuurd en Cees gaf plichtmatige repliek. Zijn hoofd raasde ondertussen met stormachtige scenario’s. De inbraak, de moord op deWolksvaeghe, het kon geen toeval zijn. Dezelfde avond, en beide gevallen rechtstreeks aan hemzelf gelieerd. Zijn bloed borrelde angstig met duizenden prikkels aan zijn aderen. Hij vertelde de agenten richting waarheidsgetrouw wat ze wilden weten, en ze leken daar uiteindelijk tevreden mee. De aardappelagent schudde zelfs nog zijn hand, al was het niet van harte. “Als u nog iets te binnen schiet, neemt u dan alstublieft contact op met ons ?” Cees knikte haastig van ja, uiteraard, meneer.

Bij het verlaten van zijn appartement keerde de jonge vrouw eventjes om. Ze keek hem diep in de ogen, en terwijl haar collega al de balustrade van zijn flatgebouw af aan het wandelen was, fluisterde ze hem haastig toe: “Meneer deWolksvaeghe is vermoord met een vulpen. Gemaakt van bamboe. Ik heb nog nooit zoiets gezien, meneer.”

Met veel dank op mijn nederige knieën voor Thijs die me het ideaal in het verhaal passende moordwapen voorkauwde.

 

Dat is het leven (24)

Roy Rogers de film held .

Roy Roger met zijn paard Trigger.
We hadden ook een grote filmprojector aan boord en meestal 3 grote speelfilms tijdens een overtocht.Meestal cowboys films Roy Rogers maar ook oorlogs films .Je kon ook tafel tennissen aan boord.En we luisterden dikwijls naar de radio vooral de Wereld omroep werd goed beluisterd door de bemanning.En ja bijna iedereen had een bandrecorder aan boord.Men nam dan tijdens het verlof thuis muziek op en dat werd dan afgespeeld tijdens de reis.

Roken mocht alleen daar waar het was toegestaan op het schip.
Die film werd dan bij goed weer en dat had je meestal wel vooral over de evenaar dan op het dek afgedraaid.De Films meestal cowboy films werden in een haven meestal geruild met een ander schip,zo dat je niet een jaar lang de zelfde film hoefde te zien.

En bij minder mooi weer zaten we met zijn allen in de salon de film te bekijken.
En de Pantry boy en de Ketelbink mochten dan in de haven samen de film kist op een ander schip gaan omruilen.Nu dat wilde ik wel waren we weer even enkele uren vrij.
Roken mocht je op een tanker wel maar alleen in de salon waar de asbakken met een dun laagje water waren gevuld.

Ook in de messroom waar een grote radio wereld ontvanger stond mocht je roken.Er werd veel kaart gespeeld en dammen en tafeltennis ook. Roken mocht echter nooit aan dek dat was levensgevaarlijk

Er bestond een huisregel dat indien men bvb zag dat iemand met een sigaret achter zijn oor met de bedoeling die later in de toegestane rook ruimte op te steken dat die persoon die dan zichtbaar met zijn reeds gedraaide sigaret achter het oor zich ergens bevond waar men niet mocht roken.

Dat die persoon die dat deed in de eerste beste haven per vliegtuig naar Nederland terug werd gestuurd .Door dit dreigement en ontslag daarop volgend waagde niemand zich aan een sigaret waar het niet mocht.

En in sommige buitenlandse havens had je op de kade een rookruimte ingericht waar men onder toezicht van een bewaker mocht roken.

 

© 2023 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑