Slecht weer zorgde voor zeeziekte.

Het was het enigste moment in mijn leven dat ik dacht was ik maar bij moeder thuis.Ik zou desnoods terug willen kruipen zo beroerd voelde ik mij.Op een gegeven moment ben ik dan ook stiekem in mijn kooi gaan liggen.

Daar lag ik nog maar 3 minuten in tot er 2 stevige matrozen me uit mijn nest trokken en zeiden wat ziek op bed liggen terwijl je niks mankeert dat doen we niet op een schip.Men waarschuwde me dat als ik dat nog eens zou doen dat men mij dan aan een touw over de reling zou laten bengelen zo dat de haaien konden zien dat ik geen stoere zeeman was.Ik klein mager jongetje geloofde deze ruige zeemanspraat meteen en ging maar weer aan het werk.

Na 2 dagen goed ziek te zijn geweest was ik er door heen en kon ik weer lachen als of er niets aan de hand was.Mijn hutmaat Andre was nog niet zeeziek geweest.Die overkwam het enkele dagen later pas.En ik die alles al achter de rug had hield hem dan ook 2 dagen voor de gek.Dan liep ik hem voor bij als hij doodziek aardappels zat te jassen en riep dan Andre lust je een lekker vetspekje of misschien heerlijke erwtensoep.Met het gevolg dat de Koksmaat dan weer snel naar de reling liep om te kotsen.

Wat had ik dan een lol.Dan moest je nog uitkijken als je over moest geven dat je uit de wind ging staan wand anders waaide alles zo weer over je heen en zat je snel onder je eigen kots.

Gelukkig was ook Andre weer snel genezen en konden we samen weer van allerlei lekkere hapjes genieten.

Kleren wassen en eventueel een knoop aan je broek zetten dat moest je allemaal zelf doen .
Het werd je een keer voorgedaan daarna moest je het zelf regelen want je moedertje was nu eenmaal niet aanboord om het voor je te doen.Ook moest je elke dag je schoenen goed poetsen daar werd streng op gelet door de hofmeester.