Toen wij uit Rotterdam vertrokken.

Achteraf was dat een goede leermeester voor mij geweest wand zo leerde ik alles correct uit te voeren wat men mij opdroeg.Ik werkte dus al klein jochie van 15 jaar in de morgen van af 0600 uur tot in de avond 20.00 uur en had in de middag 2 uur vrij.Maar het waren toch 12 uren per dag dat ik moest werken.Andre de Koksmaat en ik werden al snel zeer grote vrienden.Omdat Andre de sleutels had van de grote voorraad kamer waar alle etenswaren lagen op geslagen we noemden dat de store konden wij van alles extra eten.Wand het gezegde wie dicht bij het vuur zit warmt zich het beste gold toen ook al.Er bleven wel eens ijsjes of lekkere pudding over en Andre zorgde dan wel dat ik er ook mee van mocht genieten.

De reis was begonnen we werden naar open zee gesleept.
Het werk op zich beviel me uitstekend,en iedereen was in zijn schik met die kleine Brabantse rakker.Ik viel de eerste avond aan boord na het werk als een blok in slaap.Maar midden in de nacht voelde ik dat het schip geweldig begon te stampen en trillen.We gingen vertrekken!Ik vaarde en begon aan mijn eerste reis.Er zouden er nog vele volgen.
De Koksmaat en ik gingen snel het bed uit en we gingen aan dek staan kijken hoe 2 sleepboten ons schip de haven uit trokken.We keken onze ogen uit wat er allemaal gebeurde.We hoorden termen als voor en achter en gooi de trossen maar los etc etc.
De Bootsman kreeg orders van de stuurman en hij gaf de matrozen weer opdrachten.Heel langzaam kwam de Kermia de haven uitgevaren richting Nieuwe waterweg.
Het was een prachtig gezicht via de Nieuwe waterweg voeren we naar open zee ,mijn eerste avontuur was begonnen.Men vertelde me dat we naar Curacau gingen een oversteek van ongeveer 14 dagen varen.Toen we op open zee waren keek ik verbaasd om me heen.
Overal water zo ver als je kon kijken water water water.Er vlogen enkele grote meeuwen achter ons schip aan in de hoop dat de bemanning wat etensresten over boord zou gooien.
Er werd verteld dat er ter hoogte van de Azoren een postbootje langszij kwam varen en dan konden we wat post meegeven .Men zou deze post voor het thuisfront dan op de Azoren posten.
Ik schreef nog snel een brief naar mijn ouders waarin ik uitgebreid verslag deed van mijn eerste dagen op dit fijne schip.Ik vertelde hun dat ik het enorm naar mijn zin had en dat ik lekker kon eten en zo veel ik wilde.En dat er zelfs op zondag kip en ijs gegeten kon worden.