Moedeloos sleepte Otto zich uit zijn auto zijn loft binnen. Loft. Nog steeds vond hij het een geile naam. Botergeil zelfs. Om die naam had hij het ook gekocht. Loft. Het klonk als een smeltend spekje op je tong. Ffft. ‘En dit meneer, dit is een loft’, had de makelaar gezegd. ‘Hou maar op vrouwtje, ik neem hem. Gelieve nu beleefd off te fucken. Met je reet’. Ook nu nog vond hij zijn loft reuzegeil. Hij had er ook nu weer een spontane stijve van gekregen. Strak. Alles aan zijn loft was strak. Retestrak. Een stoel en een bijzettafel. Meer meubelstukken heeft een beetje president directeur grootaandeelhouder niet nodig vond Otto die nog twijfelde over het bijzettafeltje. Alle wanden had hij zwaar strak in de kristalstuc laten zetten. Met succes. Het zag er retestrak, en pijnlijk wit uit. In huis droeg hij daarom een zonnebril. Zo strak was en pijnlijk wit was zijn loft van binnen.
Zie @Elagabalus_
Geef een reactie