Gisteren was ik voor het eerst in lange tijden weer eens bij een redactievergadering aanwezig. Onze redactievergaderingen, u mag gerust zeggen ‘redactievergaderingen’, vinden zich aan terrastafels en vergezeld van bourgondische hoeveelheden drank plaats. Zoals gewoonlijk liep het in een of andere richting lichtjes uit de hand, en enkelen van ons besloten ex-stadsdichter Cees van Raak een aubade te brengen onder diens balkon. Onder bezielende begeleiding van een dirigent brachten we aldaar kerstliedjes (“de ‘r’ zit immers weer in de maand”). In ruil ervoor bracht Cees van Raak ons een tweetal gedichten – het tweede heb ik maar op film gezet. U kunt de ontroering in zijn ogen zien, als u goed kijkt.
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.
www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !
www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !
Geef een reactie