Een drugsroes is een behoorlijk overschatte geestelijke toestand. Otto begrijpt niet waarom het zo’n populaire bezigheid is. Hij vindt het maar een duf gebeuren. Dat witte gruis in onopvallende plastic zakjes met van die randjes die je in elkaar kunt drukken zodat de inhoud vers blijft. Soms zijn die randjes voorzien van een rood lijntje en soms is dat lijntje groen. Een enkele keer is het randje blauw.
Otto weet niet wat de drugskartels daarmee willen zeggen, maar wel dat een drugsroes met zijn troosteloze scènes zoals geel uitgeslagen vrouwenoksels en losgebroken snorren niet zijn ding is. Dat stelde hij een aflevering eerder al vast, maar hij bevindt zich nu eenmaal in de drugsroes, dan vlotten de zaken niet zo – al denkt degene wiens hersens de roes ondergaan van wel. Ik ben een Groot Denker, bedenkt de president directeur grootaandeelhouder zich. Hij neemt zich voor als hij uit de drugroes komt, zijn eigen salami te gaan maken. Dat zal de mensen deugd doen, vermoedt hij. Verkwikt trapt hij het gas nog eens in. De snor schrikt zich een hoedje.
Zie @Elagabalus_
Geef een reactie