KutBinnenlanders.nl

Dag: 21 november 2011

Eindelijk… Rookverzet !

Met lede ogen kijk ik het rookverbod al een aantal jaren aan. En met mij velen. Als voormalige Nachtburgemeester van Tilburg schreef ik er over in een boek over het Tilburgse nachtleven, en sindsdien blogde ik er ook over op de websites KutBinnenlanders.nl en GentBlogt.be. Want ook in België is het inmiddels zover: sinds 1 Juli wordt daar ook iedereen het café uit gejaagd. En ook daar komen de café-eigenaren nu in verzet. Wegens omzetverlies, en vooral: omdat al die zure nietrokers die om het hardst schreeuwden dat ze na invoering van het verbod ‘ein-de-lijk’ ook eens uit konden gaan, nog steeds gewoon wegblijven. Bovendien is de lucht in het gros van de sigaretloze cafés niet te harden – denk, bij een goedbezocht café, gerust aan een sportkleedkamer, met aanvullend aroma van verschraald bier. Nee, een zegen is het niet, dat rookverbod.

In enkele cafés heb ik zelfs meegemaakt dat de eigenaar, voor het besluit te maken de asbak terug op tafel te zetten, eerst een enquête hield onder zijn bezoekers. Wat bleek: ook de niet-rokers waren het massaal oneens met het rookverbod. Het was ongezelliger geworden, klonk het luid en duidelijk. Verder is het natuurlijk gewoon betutteling, maar eigenlijk zijn alle argumenten tegen het rookverbod onderhand al wel gemaakt. Uitvoerig. Op allerlei plekken. Maar…

Waarom, zeker in tijden dat we en masse tentjes opslaan tegen het establissement als het op onze economie aankomt, blijven we dan als collectief toch zo stil tegen dat vermalijde rookverbod ? Niks ervan ! Nu is er dan eindelijk eens een facebook groep die fatsoenlijk van zichzelf laat horen: Rookverzet ! Met binnen een week al een paar honderd fans en meerdere nieuwsberichten en luide tegenklanken per dag. Zo zie ik het graag ! Word daarom verdorie allemaal eens lid. En als u al lid bent, zorg dan eens even dat al die andere klagers over het rookverbod die u kent zich eens aanmelden. Het is niet moeilijk: facebook account aanmaken en ‘like’ klikken. Je stem voor je persoonlijke vrijheid laten horen is nog nooit zo makkelijk geweest.

Doen hoor.

Was getekend,

René van Densen, roker en fan van Rookverzet.

 

Hofnar van de ondergang (4)

Met open ogen lag Diederik in zijn bed. Zijn ogen waren open omdat hij gewend was dat ongeveer nu de wekker zou gaan. En ja hoor, daar klonk de zachte mechanische klik en het geluid van zijn wekkerradio zwol aan. De radio viel middenin het lied ‘The Power Of Love’. Om kwart over zeven ’s ochtends, dacht Diederik. Wie had er in godesnaam behoefte aan The Power Of Love om kwart over zeven ’s ochtends ? Het gevoel van leegte en zinloosheid besprong hem als een spin uit haar schuilplaats. Hij bleef liggen. De radio zong dapper voort.

It don’t take money and
It don’t take fame
Don’t need no credit card
To ride this train

Woef staarde verwonderd naar zijn baasje. Diederik was niet opgestaan. Zijn pantoffels lagen nog altijd naast het bed. Hij was niet de keuken ingesloft. De waterkoker was niet aangeklikt. En, nog verwonderlijker, Woef zijn voedingsbak was nog niet gevuld. De hond hield zijn kop schuin, maar zijn baasje keek hem niet aan. Diederik lag daar maar en staarde gedachteloos naar het plafond.

Er verstreken drie uur. Diederik bleef slapeloos en bewegingloos liggen. Woef had zich al in de situatie berust, er volledig op vertrouwend dat het baasje hem uiteindelijk wel zou voeren. En uitlaten. Hij kon wachten.

Diederik zijn mobiel rinkelde. Langzaam draaide Diederik zijn hoofd in de richting van de irritante ringtone. Op de automatische piloot pakte hij het ding op en drukte op opnemen. Een blikkige stem klonk uit het speakertje.

“Diederik ?”

“Ja, met Diederik,” antwoordde Diederik. Hij schrok bijna zelf van de futloosheid en droogte in zijn stem.

“Waarom ben je nog niet op de zaak, Diederik ? Ben je ziek ?”

Ben ik ziek, dacht Diederik. Goede vraag eigenlijk. Ziek, wat is dat ? Ziek zijn is een lichamelijke of geestelijke afwijking van de norm, van meestal een tijdelijke aard, besloot hij. In dat geval ben ik ziek, ja, nam hij zich voor. “Ja, ik ben ziek.”

“Oh. En dan bel je niet even ?”

Even viel er een stilte. Diederik kon geen antwoord bedenken. Hij lag rustig en verwonderd te luisteren naar de lengte van de stilte.

“Nou ja. Eh. Okee. Beterschap dan maar he. Laat maar wat weten wanneer je weer beter bent.”

De persoon aan de andere kant van de lijn had opgehangen en Diederik legde zijn mobiel weer terug. Hij besloot zo lang te blijven liggen als hij vol kon houden.

Dat bleek exact nog vijf minuten te zijn. Toen begon zijn blaas enorm pijnlijk te steken. Er waren al een tijdje signalen in toenemende urgentie verzonden uit die lichaamsstreek, maar nu hield hij het echt niet meer. Kreunend rolde hij zichzelf uit bed en liep naar het toilet. Verdomde lichamelijkheid ook. Woef rende kwispelend achter hem de trap af.

 

© 2023 KutBinnenlanders.nl

Theme by Anders NorenUp ↑