Maand: november 2021 (Page 1 of 2)

Het stoot water af, je blijft nogal droog onder die jas. ‘Dat zal nodig zijn met al die klimaatverandering.’

Je hoort het hem zo zeggen, zonder verpinken.

‘Er zitten echter geen gewichten ingebouwd of ingeweven die ballast zouden kunnen vormen als de waterstroom je meevoert’. Mijn repliek deed hem even zwijgen. Hij is echter geen zwijger. Daarom sprak hij uiteindelijk: ‘Met lood in de schoenen valt daar wel een mouw aan te passen.’

Kortom, de klimaatverandering? Laat maar komen.

(U of iemand anders vindt dit flauw; de klimaatverandering zal u wel weten te vinden)

Ster, vervuld van pracht, vannacht
Schud nog eens je staart en lach
Schenk ons uit de zomerdag
in ogen die nog druipen van de chaos in het hoofd.

Die schaduw er doorheen
schetst ons uit in merg en been
vangt bevroren steen en been
in kleuren die doen proosten op ons melancholieke hart.

En nu begrijp ik wat
jij ons zei gespuwd in verf
bemoeilijkt door een ziel gekerft
een hemels lichaam dat nooit sterft

Stervelingen
ongehoorzaam toen
Oh, je hebt nog genoeg te doen!

Ster vervuld van pracht, vannacht
Een bloemenbos die extravert
met hemels vuur de hel verspert
gespiegeld in ons Vincents oog voor blauw…

Het leed vervloeit ook nu
met ochtenddauw op velden grauw
doorleefd uitzicht op poorten nauw
maar getroost door met jouw zachte hand vertrouwd.

(refr.)

Want niemand die toen om je gaf
Bemind slechts door je graf…

En toen de hoop vervloog met tijden
van alle sterren naar de maan
benam jij jezelf je adem
zoals onbeminden doen…

Maar ik had je graag verteld, mijn Vincent
dat deze wereld voor geen goud
van schoonheid als van zichzelf houdt..

Ster vervuld van pracht, vannacht
Niemand die jou toentertijd ooit zag
met jouw oog voor wat men schoonheid noemt
alleen de veilingprijs beroemd
verder dan hun neus voor geld kijkt slechts je erfenis.

Zoals de zwervers die je sprak
zich spiegelend in half geleegd wijnglas
blatend tot de ochtend wijzer was
Ook zij liggen nu met gebroken hart onder de sneeuw

Ik begrijp nu plots je schreeuw
en wat er in betekend werd
en zelfs nu nog steeds de weg verspert
naar het mooiste dromen op deze harde hemelerwt

Stervelingen
ongehorig toen
Ik zal proberen er nog iets aan te doen..

Het verbaast ons niet langer, al die rellen. Zet mensen tegen elkaar op, er komen rellen van. Hoe sociaal zijn sociale media als ze zich ertoe lenen mensen tegen elkaar op te zetten?

Doorgaans rekenen relschoppers bij voorkeur af met het beleid.

Kijk, dat is nou eens een mooie zin, voldragen, nauwelijks genuanceerd en toch niet ophitsend. Proef de zin op je tong, in je mond. Daartoe te komen en daarmee af te sluiten!

“De markt zal erop inboeten”. Je hoort het deze of gene half geleerde ome zeggen. Nu eens op de radio, dan weer op de treurbuis.

De eenregelige waarheden, ze slaan ze ons om de oren. Er gaan opleidingen mee gepaard want niemand die een beetje geleerd heeft, spreekt zo.  Laat staan dat hij of zij zo denkt.

Zelfs schlagerzangers zingen langere zinnen.

‘Je belooft me alles te geven, wat wil ik dan nog meer. Ik hoef de lotto niet meer te winnen, ik heb jou gewonnen’.

Elke dag rond zeven uur als ik wakker word
begin ik weer met frisse moed en werk me aan gort
want 24 uur is leuk, maar veel te kort
Ik timmer aan een nieuwe weg voor iets meer op mijn bord.

Want daar staat dan de dag op, maar geschreven met schoolkrijt
beweegt met me mee op mijn reis door die tijd
Even dichterbij, ik schrijf er wat meer tijd bij
schakel naar de wintertijd, bij elke slaapgelegenheid…

Heb ik alles gedaan, doorvoeld en gedacht
als nu halverwege die klaar over op me wacht?
Van kleuterschool naar middelbaar
naar met haar de eerste nacht
Wacht niet met het eind van het liedje elke dag.

Met dit melodietje dat ik onderweg naar U fluit
kan ik overnieuw beginnen, ik kan zelfs achteruit
Ik schakel naar versnellingsbak en haal er weer wat uit
geef extra gas bij Slochteren tegen Koninklijk Besluit.

Waarmee ik het milieu red, het uit haar lijden verlos
van de wildgroei van mensheid die zich bemoeit met het bos
Boomkap voor milieu-tijdschriftjes over rendiermos
Geef het dus een beetje extra gas en je dood dus weer een blos.

(refr.)

Dus fluitend door het leven met een mooie dood in het hart
rij ik door naar het begin, zet mezelf af bij de start
Ik weet dat ik iets vergeet, iets met koek en de gard
maar ik eet wel wat bij een tankstation en pas later a la carte.…

“Pénurie heet het in het Frans, mijnheer”. We zitten in een café in een provinciehoofdstad. Het woord heeft wat weg van pijn. Een pijnlijk tekort. Een tweesnijdend gebrek.

Waarom hij dat zonodig in het Frans moet zeggen? Ik vraag het niet. Veel mensen in deze stad denken nog in het Frans zoals eeuwen geleden de hele opperklasse had gedaan.

Het heeft de volksmond aangetast en vergiftigd.

“Geen schitterend gebrek, nee”, repliceerde ik tot slot. “Pas splendide du tout”, vertaalde ik hem maar. Je weet maar nooit.

“Ik had het begrepen maar het woord ontging me”, zei hij en deed er verder het zwijgen toe.

Zelden vermelden mythen en legenden de namen van slaven of slavinnen noch de ware toedracht. De kolonisator, heer en meester, komt altijd uitvoerig aan bod.

Met zo’n zin sticht je alras een beweging, tot bevrijding van slaven en slavinnen bijvoorbeeld. Er ontstaat ook meteen een tegenbeweging vanuit de BDSM-wereld, die van vrijwillige slavernij en dito marteling. Bij BDSM denken we eerst en vooral aan SM uiteraard. Hoe die BD (bande dessinée? Stripverhaal) daar bij komt gehuppeld, laten we in het midden.

Zo’n zin verschijnt tegenwoordig op sociale media en ontketent daar de verhoopte kettingreactie en tegenreactie. Hoezo verhoopt? Waarom niet?

De BDSM-beweging benadrukt dat slaven en slavinnen recht hebben op privacy en liever niet bij naam worden genoemd. Was daarmee de kous maar af! Doorgaans begint nu pas de ellende.  Tot een debat komt het uiteraard niet; meestal wordt er met modder gegooid. Het gevolg is dat in de geschiedenisboeken alsnog niets verandert.

Zij tellen de bedragen op op de kassabon
Trekken die vervolgens af van gewachte uren
tot karretjes wederom gevuld
Kassajuf en manager suf geluld
tot de teruggaaf van die negen cent korting
omdat dat zo hoort
In tegenstelling tot dat soort lui
zijn wij normaal gestoord.

Zij marcheren voor generaals, net terug uit Den Haag
dwars door demonstraties naar het nu gehate land
Waar die ene eikel dienstplicht weigert
waardoor meneer de president weer steigert
Te paard, te wapen, naïeve helden
omdat dat zo hoort
Oh, in tegenstelling tot dat soort lui
zijn wij normaal gestoord.

Er zijn er ook die bij bosjes sterven
daarheen gestuurd door dichter stemmen
En anderen die dat verlies weer erven
vluchtend hun testament omklemmen
tot het knelt en de broekriem te los gaat
en er onderdoor
Vergeleken met dat arm slag volk
zijn wij pas echt gestoord…

Weet jij eigenlijk wel wat ‘normaal’ betekent?
Ook maar de vraag van een zijde kiezen
En je hoofd, je geld en leven zo bekeken
kun je je hart aan mij slechts één keer verliezen
Dus wijs me niet af om gebrek aan gewoon
omdat dat zo hoort
want in tegenstelling tot hen en mij
in tegenstelling tot hen en mij
in tegenstelling tot iedereen

ben jij dan echt gestoord.

Een ezel in gestrekte draf over de vlakte? Moet dat kunnen? Nee, dat kan niet.

Discrimineren wij dan de ezel niet? Nee, dat kan niet.

We zouden zo nog uren kunnen doorgaan maar nee, dat kan niet.

Straks komt Sint Niklaas, vandaag Sint Maarten. Die heeft geen knecht. De Sint, zo noemt men Niklaas, heeft gekleurde knechten. Ja, dat kan.

Ooit zat ik op de rug van een ezel in half gestrekte draf een berg af te dalen. Ja, dat kan.