Dag: 20 december 2011
“Biertje ?” vroeg Stan. Diederik knikte maar. En nam zich voor lekker in flashbacks na te genieten van zijn vrije dag terwijl Stan zijn onvermijdelijke kwatspraat zou uitkramen.
Stan zette een biertje voor zijn neus: “Kijk, ik wou het dus eens met je hebben over… ken je Sardan trouwens ?”
Diederik schudde zijn hoofd. Sardan kende hij niet.
Bij thuiskomst had Woef enthousiast gekwispeld. Het baasje was onverwacht vroeg thuis !
“Sardan is een maat van me. We hebben een boel gekke dingen meegemaakt. Die vent is helemaal gek. Zo waren we ooit eens in Amsterdam en… nou ja, lang verhaal, doet er nu niet toe.”
Diederik knikte en dronk zijn bier. Het was aan de lauwe kant. Slecht, dacht hij. De werkethiek zit niet in de lift vandaag. Gek is dat.
Hij was lekker met Woef gaan wandelen in de bossen, waar de hond kwispelend stokken apporteerde. Hij had zijn plezier niet op gekund.
“Enfin, Sardan die kijkt heel de dag thuis op internet, die gast werkt niet want hij spoort écht niet, je weet wel, en daar krijg je in dit land een uitkering voor. Maar goed.”
Het bierschuim kriebelde in Diederik’s keel. Nee, hij had wel eens betere biertjes op in dit café.
Na de bossen waren hond en baas lekker een paar uur op de bank gaan liggen met de TV aan. Er was geen bal op, maar dat deed er niet toe.
“Nou en op internet zoekt hij dus naar de gekste dingen. En die vind je ook. Zo zijn er mensen die oproepen dat als er veel geld gestort wordt op hun rekening, ze hun konijn niét bloederig afslachten.”
Diederik overwoog het biertje terug te brengen en te klagen. Gewoon, zomaar.
Hij was die middag in een bijna lege supermarkt rondgelopen, enkel een handvol vrouwen waren er. Prachtige vrouwen. Dus dát was het tijdstip dat die boodschappen deden. Leerzaam.
“Sardan zoekt altijd specifiek naar dat soort gekke dingen. Mensen die hun huis verloten omdat ze het niet verkocht krijgen. Meisjes die hun maagdenvlies veilen. Je kunt het zo gek niet bedenken of iemand kan er bakken vol geld uit slepen.”
Och, zo erg smaakte dat biertje eigenlijk ook weer niet, dacht Diederik, en nam nog een slok. Gatver. Nee, zo erg smaakte het eigenlijk wél.
Thuis had hij voor het eerst in tijden weer eens lekker gekookt vanavond. Uitgebreid. Met verse groenten en al dat soort dingen. Niks geen magnetronpiepjes.
“En toen moest ik dus ineens denken aan jou. Ben je dat zelfmoordgedoe nog steeds van plan ?”
Diederik’s slok bier bleef geschrokken halverwege zijn keel hangen. Hij keek Stan verbaasd aan.
Zijn flashback was middenin de romige champignonsaus die hij op het vuur had staan roeren, blijven hangen.
Stan keek hem lachend aan. “Want serieus, ik denk dat we daar grof geld aan kunnen verdienen. Ik toch zeker, en jij wil toch al dood dus jij hebt het niet meer nodig.”
In het cafe na de sluitings tijd.
Deze meid is de volgende morgen met mij een nieuwe bh bij de Hema gaan kopen.En ik grapte nog tegen de verkoopster heeft u ook brandvrije BH in de verkoop.Die keek me verbaast aan terwijl Anja naar me glimlachte ze zag er de humor wel van in.Op een andere dag ik was met verlof en zat in de Bluemoonbar flink te zuipen met wat vrienden.
Het was al laat in de avond zo tegen sluiting tijd.
Het cafe moest om 0200 uur dicht zijn van de politie.Maar we zaten daar en het was zo gezellig dat ik tegen de kastelein zei:Piet sluit je deur en sluit ook de gordijnen dim je licht en je muziek dan kunnen we nog enkele uren door gaan en ik betaal alles.
De kroegbaas hield zijn kroeg voor mij open na sluitingstijd.
De kastelein die wist dat ik een goede betaler en klant was besloot mijn raad op te volgen.Maar de politie controleerde snachts natuurlijk de cafe,s of ze zich wel aan het sluitings uur hielden.
Ik hing aan de lamp aan het plafond.
Ook de buitenverlichting had de kastelein uitgedaan.Maar zo rond 0245 uur midden in de nacht stopte er een politie wagen en 2 agenten die toch op een of andere manier in de gaten hadden dat er nog getapt werd klopten en bonsden op de deur.
Maar wij hielden ons muistil.Die 2 agenten hebben nog ruim 1 uur voor de deur van het cafe gepost of er niemand naar buiten zou komen.
Wij dronken ondertussen gewoon de nodige biertjes en wisten als we nu vertrokken dat wij en de kastelein een bekeuring zouden krijgen.
Na 0300 uur kregen die agenten van uit het bureau opdracht te vertrekken ze waren elders dringend nodig.Toen ze dus weg waren hebben ook wij het cafe verlaten en zijn naar huis gegaan.De kastelein heeft nog wel een soort waarschuwing gekregen 2 dagen er na maar dat had geen verdere gevolgen voor zijn cafe.Op een van mijn stap avonden tijdens mijn verlof waren we goed door gezakt en gingen we naar de Mid City bar in de J.v Lieshoutstraat alwaar Ad Schampers de scepter zwaaide.Ik zat goed teut bij een van mijn vrienden op zijn schouders en werd zo het cafe binnen gedragen.Maar wat doe ik met mijn zatte kop ik zie bij binnenkomst een grote lamp aan het plafon hangen in de vorm van een karrenwiel.En terwijl ik op de schouder van een van mijn maten binnen word gebracht grijp ik me vast aan dat karre wiel en hang daar aan het plafon.
Gelukkig was het karrewiel stevig verankerd in het plafon anders was de ramp niet te overzien geweest.Maar dat kon allemaal in die tijd als je genoeg verteerde kon je nog al een potje breken bij de kroegbazen.En ik had altijd geld genoeg tijdens mijn verlof en dat wisten de kasteleins ook.Die dachten altijd als Lowy het niet hier laat dan gaat hij het op een ander verbrassen dus laten we het hem naar de zin maken.Op een avond kwam ik bij Cafe Elsombrero een maat tegen die vroeg me heb je zin om mee op stap te gaan naar Helmond vanavond.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes