Meer informatie over deze film.
Deze Emblemata werd oorspronkelijk op TilburgZ.nl gepubliceerd op 24 juni 2006.
Meer informatie over deze film.
Deze Emblemata werd oorspronkelijk op TilburgZ.nl gepubliceerd op 24 juni 2006.
De DJ stond enthousiast te dansen op de muziek die hij draaide. Obscure glam metal rock klonk uit de speakers. Maar Diederik kon, ondanks de vurige WHOAAAAAAW uitroep van de DJ, maar aan een ding denken.Wut, dacht Diederik, geld verdienen aan mijn zelfmoord ?
“Ik zie je verbazing,” vervolgde Stan, “Maar daar is niks voor nodig. Luister, ik ben een pragmatisch man. Als jij behoefte hebt een einde aan je leven te breien, dan kan ik daar weinig aan doen. Maar ik kan daar wel publicatie voor genereren, en ik denk dat je dat ook wil. In de zin van, dat je zelfmoord ook wat oogjes aan aandacht oplevert. Anders ben je maar een zoveelste zelfmoordenaar in de lijst, of heb ik ongelijk ?”
Diederik kon Stan moeilijk ongelijk geven.
Hij staarde een beetje verbouwereerd naar zijn vieze biertje. Wat moest hij hier nu van denken ? Moest hij nu blij zijn dat Stan, toch een beduidend doortastender jongmens dan hijzelf, zich actief aan zijn nieuwe, macabere doel verbond ? Of moest hij gruwelen van het lugubere idee dat Stan een egoïstisch slaatje wou slaan uit de blijkbaar niets voor hem betekende stervensvoornemens van zijn zogenaamde vriend ?
Hij schraapte zijn keel. “Momentje Stan, dit bier is echt schraal. Ik haal even een nieuwe.”
Stan haastte zich om te zeggen: “Dat doe ik wel, gast,” maar Diederik gebaarde hem neen en stond op, biertje in de hand. Kalm en beheerst liep hij naar de bar terwijl zijn brein in woelige wirwarren dwaalde.
Even later was hij terug met een vers bier. Rechtstaand probeerde hij eerst een slok. Ja, dit smaakte al beter. Hij besloot Stan’s voorstel aan te horen en te gaan zitten.
“Goed. Wat stel je voor ?” De DJ was inmiddels aan het freaken op een Tom Waits-achtig gejammer met sambabal-geluiden erin.
Stan lachtte een zenuwachtig opgeluchte grijns. “Ok. Allereerst: ik ga er van uit, of hoop toch, dat je uiteindelijk niet doorzet. Maar mensen op het internet geloven álles. Als je het maar geloofwaardig genoeg brengt. Als we je nu eens aan hen voorstellen, en dat ze dan tegen opbod mogen bepalen hoe je je zelfmoordpoging doet ? We kunnen het bewijs ervan samen faken, eventueel met hulp, en we lopen dan helemaal binnen.”
Diederik kreeg alweer een vieze smaak in zijn mond, maar het was nu niet het bier. “De hel, Stan. Meen je dit ? Een beetje mijn zelfmoord stagen om een stel domme internetsukkelaars hun creditcards te doen plunderen ?”
Stan haalde zijn schouders op en dronk zijn donkerkleurige cocktail. “Als wij het niet doen, neemt iemand anders ze dat geld wel af. Er zitten een hoop idioten op dat domme web. En als dan toch iemand zijn zakken vult met hun dommigheid, heb ik liever dat wij het zijn.”
Diederik zuchtte. Hij voelde zich ineens heel, heel erg moe. “Stan, ik vind dit met stip het gekste wat ik vandaag gehoord heb. En als je wist hoe mijn dag begonnen was, zou je dat op waarde kunnen inschatten.”
Hij keek op zijn horloge. “Ik moet gaan. De hond moet nog worden uitgelaten en ik moet morgen weer een beetje op tijd op het werk zijn. Ik zie je.”
Hij stond op, zijn bier half opgedronken achterlatend. Stan greep zijn arm. “Diederik, gast. Denk er in ieder geval over na. Slaap er een nachtje over. Dit kan goed voor ons allebei zijn.”
Diederik trok sjacherijnig zijn arm los, greep zijn jas van de kapstok en liep naar buiten. Het was in de vroegduistere avond weer flink aan het sneeuwen.
Ik zei ja waarom ook niet.We namen de trein en rond 1900 uur zaten we in Helmond in een gezellige kroeg.We hadden al snel aanspraak met 2 meiden die er goed uitzagen en we dronken de nodige biertjes met hun.
Tegen het eind van de avond ging er echter geen trein meer naar Eindhoven .De griet waar ik mee aanpapte zei das geen probleem jullie kunnen bij mij thuis blijven slapen.Dus we togen met zijn vieren naar haar huis.Het verbaasde me al bij het binnen komen dat het er maar armzalig en sober uit zag in haar woning.Mijn maat dook snel met zijn griet een kamer in en ik ging met Suzie zo hete ze een vrouw van rond de 23 jaar te bed.
Nu ze kon er wat van had aan 1 nummertje die nacht echt niet voldoende.Ik moest alle zijlen bij zetten om haar aan haar trekken te laten komen.Maar ja ik als zeeman wist precies hoe je een vrouw ook tevreden kon stellen.
Na een lange plezierige nacht vielen we als een blok in slaap.
Groot was echter mijn verbazing toen er in de morgen zo rond 0700 uur op eens 2 kleine kinderen op het bed sprongen.Het was een jongetje van een jaar of 5 en een kereltje van amper 3 jaar.Ze waren blij hun Moeder te zien.Ze zei dat zijn mijn kinderen mijn man zit al ruim 1 jaar in de bajes.Toen begreep ik het die vrouw wilde gewoon snachts aan haar trekken komen en had geen zin om alleen de nacht door te brengen.
Ik vroeg haar zijn die kinderen dan de hele avond alleen thuis als je op stap bent?Ze zei nee want mijn zus past op als ik op stap ga en ze weet hoe laat ik thuis kom en dan na tel overleg vertrekt ze even voor dat ik thuis kom.Zo zijn de kinderen nooit alleen.Ik vond het een goede oplossing.
Samen met mijn maat hebben we toen die morgen wat boodschappen gehaald voor deze bij stands moeder.Ze was erg blij dat ik hagelslag en jam en kaas had gekocht.Daarna zijn we met de trein naar Eindhoven terug gegaan.Mijn moeder vroeg me bij terug komst Waar heb je de nacht door gebracht en hoe was je avond.Ik vertelde haar het verhaal en zei haar ik heb van nacht een dubbele goede daad verricht.Ik heb en deze vrouw in haar lichamelijke behoefte voorzien en ook het gezin enig ondersteuning gegeven in de vorm van eten.
Na dat ik weer ongeveer 3 weken verlof had genoten en flink was uit geweest begon mijn bloed weer te kriebelen en vertrok ik weer naar zee.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes