Banket en parket

In Nederland noemen ze de zetel of de sofa de bank. Ze weten niet en willen niet weten hoe verkeerd dit is. Laten we eens kijken waar er wel een bank te vinden is.

In het park. In weer en wind, steeds paraat.

De geldbank. Enkel open tijdens sommige kantooruren. Voor de rest op uw telefoon.

De bloedbank. Voor bloedgevers zogenaamde donoren en bloedzuigers die bloed toegediend krijgen.

De pijnbank. Voor bloedlozers. Bloedloezers dus.

De gegevensbank. Voor gefilterde, geklasseerde en gerangschikte informatie hapklaar voor uw computer. De  racistische aanval van de Nederlandse belastingdienst op gezinnen van Turkse en Marokkaanse oorsprong inzake de kinderbonus was het resultaat van een netjes gevoede gegevensbank met ingebouwd racisme.

De organenbank. Het is er altijd druk in het weekend.

U ziet, geen enkele van deze banken past in ons salon. Daar zitten we dus veeleer en terecht in een zetel of een sofa. Daar is niets mis mee, integendeel. Doei.

Marc Tiefenthal

In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.