Dag: 14 augustus 2022

Je weet dat ik een hele aardige man ben
Je weet, die is intrinsiek hele goeie muziek
Je weet dat ik vol zit met de juiste eigenschappen
Ik ben sexy, ik maak grappen
Maar waar ik nooit grappen over maak bij jou
is hoe ik je zie en dat ik daar van hou.

Dus hou nou maar van mij!
Je weet: ik ben de liefde in de hele maatschappij
Jij hebt de juiste dijen
waartussen ik wil vrijen
Hou nou maar van mij!
Dan ben je vrij…

Je weet dat je ogen niet
van me af kunt houden
en heel sexy wilt miauwen
Je weet je dan geen raad met hoe het met je gaat
Je gevoelens in spagaat
die je terug kunnen brengen in een mooie harmonie
als je in de zon staat en weet dat ik je zie.

(refr.)

Je weet dat je geen tv wilt kijken
als ik met je in de kamer ben
en je mij eindelijk kunt bereiken
als je ligt in mijn omhelzing
en je ogen dicht kunt doen
dat er nergens meer gevaar is
dat het weer net zo wordt als toen je gelukkig was…

(refr.)

Uit de vergetelheid duikt soms iemand op en rijst de vraag: ‘Hoe zou het zijn met…?’ Deze vraag verdraagt geen gewestelijke varianten.

Echter hoe iemand in de vergetelheid belandt is doorgaans ongeweten en onontgonnen gebied. Zou het druk zijn in de vergetelheid? Is het de kelder van een leuk café? Of is het een keurig koffiehuis?

Als koffiesnob en dito liefhebber neem ik graag aan dat de vergetelheid de zolder is van een gezellig koffiehuis. Het was in Amsterdam dat ik Rein Bloem heb ontmoet in een poepsjiek koffiehuis. Het werd het begin van mijn dichterlijk openbaar bestaan. Toen Rein Bloem al een tijdje overleden was en in de vergetelheid aan het belanden was, ben ik op een zondag naar Amsterdam gereden om  er in café Eylders, niet meteen een chique koffiehuis eerder een artiestenkroeg, gedichten van hem voor te dragen. Bij mij geraakt Rein Bloem nooit in de vergetelheid. Er zijn nu eenmaal mensen die een onsterfelijke indruk op mij gemaakt hebben. Rein Bloem alvast zeker. Net als Frans ‘Sus’ Verleyen, ook al gestorven.