Met Damocles belanden we bij de oude Grieken, aan het hof van Dyonisios de oudere, alleenheerser van Syracuse. Damocles behoorde tot de hofhouding en hield zich ledig met het bewieroken van de alleenheerser. Dat zijn volk hem zo bewondert, en zo.

Dionysios zelf echter vond die vleierij maar niets. Hij liet Damocles aanschuiven aan een rijk gevulde tafel. Echter …. De hele tijd en een uitgebreide maaltijd duurt lang, hing aan een paardenhaar vastgemaakt een zwaard boven zijn hoofd. Zijn eetlust daalde dan ook zienderogen en zijn gastronomisch genot was verknoeid.

De oudere wou duidelijk maken wat hem als machthebber dagelijks boven het hoofd hing. Damocles zong nadien enkele toontjes lager en gaf dat luxebestaan op. Trok hij zich als eremiet terug in de woestijn? We weten er niet veel meer van. Het zwaard echter is de geschiedenis in gegaan.

Terzijde: binnen een democratie is de macht eerder verspreid. Een staatshoofd hoeft minder te vrezen. De huidige alleenheersers zoals het Trump, den Erdo of Vladim Putain achten zichzelf zonder vrees. Laat het zwaard loskomen van het paardenhaar en hen treffen.