Eigenlijk wil hij iets uitschreeuwen. Gemeenzaam wordt dit gewoon het genoemd: je schreeuwt het uit. Tot daar aan toe. Van vreugde of van pijn of een enkele keer van vreugde om de pijn.

Een gif toegediend in de juiste dosis versterkt je en geneest je. Mescaline bij Henri Michaux. Pijn bij M of G. Je hebt er bij wie de geest moet waaien. Anderen willen de geest verruimen en dieper in zichzelf afdalen. Ze laten zich een gif toedienen in de juiste dosis. Pas als de verruiming een grens bereikt, schreeuwen ze het uit.

De zelfdronk rijmt met zelfdood. De geilhonk met heildronk en kleine dood, waarbij geen zelf meer valt te bespeuren. De ziel verkeert dan op hoge hoogten waar het ruim ademen en schreeuwen is.

 
Marc Tiefenthal
Marc Tiefenthal
In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, ha, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan worden gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Daar hij op twee plaatsen in de wereld verblijf houdt, dit is bilokaal woonachtig, heeft hij op het Groot Smoelenboek van de heer Sukkelberg, voor de lol Bobigny als woonplaats opgegeven. Kom hem daar maar niet bezoeken. Evenmin als in Menen, Ieper, Leuven, Bossière, Brussel, Antwerpen noch Temse, waar hij ooit gewoond heeft.