Een oerhollandse tostie maar
Met tweeëntwintig plakken
Ja plakken kaas, het is echt waar
Valt niet meer door te bakken
Het smelt maar en het klontert
En door de bijenwas is alles oranje
Men voelt zich flink bedonderd
En het mist steeds meer de franje
Het leuke en nieuwe is er wel af
Het brood blakert zwart voor de ogen
Na al dat koren snakt men naar kaf
En voelt zich flink bedrogen
Een piepsnertlandje van geen belang
En dit jaar ook nog winterloos gelegen
Blijft, flutbier drinkend, aan de dronkenzang
In die strontvervelende plakkenregen.
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.
www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !
www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !
Geef een reactie