Jaren later wordt het huisje in detail herbouwd. Exact zo schots en scheef en slecht geïsoleerd als het was. Het is een doorn in het oog van de hele buurt. Maar ze schikken zich erin, want de grote schrijver René van Densen woonde hier ooit. Het huisje moet dat herdenken. Er is een museumpje in gevestigd.

Een team van wetenschappers en kunstenaars heeft een replica gebouwd van de bank waar ik deze winter elke avond op slaap. Zelf heb ik het ding met een heel goede vriend uit iemands tuin meegenomen. Met toestemming, uiteraard. Ik ben geen tuinen afgelopen tot ik eindelijk een bank zag staan.

Er loopt een holografisch geprojecteerde roodwitte poes door de ruimte. De museumbezoekers kunnen haar niet aaien. Net echt, dus. Iedereen die ik ken is dood en ik ben er ook allang niet meer. Maar voor vijf euro entree kunt u even René van Densentje spelen.