Maand: oktober 2011 (Page 4 of 7)

Een strip van Pukkels: een puber ligt op bed te computeren. Zijn moeder zegt: ‘Jeroen je deur was dicht.’
Hij: ‘Nou en? Ik doe niets verkeerds.’
Ma: ‘Waarom wil je dan dat je deur dicht is?’
Hij: ‘Zodat niemand ziet dat ik niets verkeerds doe.’

.

Dit is de kern van de weerstand tegen regelgeving die onze privacy aantast, zoals OV-chipkaart en rekeningrijden. De brave burger zegt: ‘Ik heb niets te verbergen.’ De attente burger zegt: ‘Ik heb het recht om niet begluurd te worden, ook al doe ik niets verkeerds.’

‘Amsterdam Onbewolkt’ was leuk zolang de kiekjes van onze hoofdstad vanuit een ver vliegtuig werden genomen en je alleen wat straten en daken zag: ‘Goh, kijk, dat stipje daar, dat is ons huis.’ Nu wordt er ingezoomd op platjes en balkonnetjes, en als je goed kijkt, zie je zelfs de binnenkant van de huizen. Net als Street View van Google trouwens. Er zijn al protesten geweest van individuen, gesnapt tijdens het vreemdgaan. Waarop het volk, wederom, terugzakt in de zachte stoelen met een welgemeend ‘eigen schuld dikke bult’, niet beseffend dat er situaties denkbaar zijn wanneer zijzelf het slachtoffer kunnen worden van de vergaande afluisterdrift van overheid en overheidgerelateerde bedrijven, en van de onstilbare nieuwsgierigheid van de medemens, zonder dat zij ook maar iets moreel verwerpelijks zouden doen.

Mijn insteek in deze is dat de mens zwak is. Als er misbruik gemaakt kan worden van informatie, dan zal de mens dat doen. De machthebbers zullen dat doen. Een variant op de wet van Murphy. Niet alle mensen, maar genoeg om ons leven te vergallen, zonder dat we maar iets terug kunnen doen, want wij hebben geen toegang tot alle info, en wij hebben geen geld.

Zoals de woningbouwcorporaties. Het zijn bedrijven, maar ze hebben toegang tot alle gegevens van de overheid. Een nuttig voorbeeldje: de woningbouwvereniging renoveert de woning die ik al 17 jaar bewoon. Al ben ik dik tevreden met mijn habitat, het is een verplichte renovatie waar ik niet onderuit kan. Bij de renovatieplannen dreigen 15 m2 van de oppervlakte van de toch al krappe woning te sneuvelen. Ik protesteer. De woningbouwcorporatie klaagt mij aan, om mij tot tekenen te dwingen. Bij dat proces gaat de advocaat van de corporatie ver: hij graaft in de privacy van mijn gezin, koppelt bestanden van het kadaster, de Kamer van Koophandel en Burgerzaken (uit afgeschermde gedeeltes), googlet gevoelige informatie, citeert uit columns, analyseert gesprekken die ik op fora heb gehad, dist interessante (onjuiste) gegevens op die voor de grap zijn geplaatst, vindt uit waar de kinderen op school zitten, en zet dat allemaal in het dossier voor de rechtbank. Hij keert het leven van mijn gezinsleden binnenstebuiten. Ik heb ‘niets te verbergen’ maar met zorgvuldig geselecteerde bits of information bij elkaar gegooid, lukt het hem wel een tendentieus beeld te schetsen, dat de rechter kan beïnvloeden. Zijn conlusie is een aperte leugen. Om terug te slaan zou ik ook toegang moeten hebben tot zulke gegevens want met weerspreken alleen ben ik tot nu toe geen steek verder gekomen. Maar dat heb ik niet. Bovendien gaat zoiets je niet in je kouwe kleren zitten. Ik voel me vies en begluurd. Maar ik ben te ziek en te moe om door te procederen. Ik geef op, de overheid wint. Mijn sociaal ingestelde advocaat trekt zich de haren uit de kop. Hier werd met een kanon op een mug geschoten. Hier wordt met voeten getreden een van de pijlers van ons gevoel voor rechtvaardigheid, en dit voor een schamele kwestie, bepaald geen affair of the state. Als het gevalletje van 15 m2 meer of minder in een huurhuis in een Vogelaarswijk zo’n gedrag triggert bij de advocatuur, wat voor blik zal er worden opengetrokken als er iets nationaal belangrijks aan de hand is? Iets zoals het niet eens zijn met de ideeën van een nieuw overheid, en er iets tegen willen doen? Iets zoals het willen openbaren van geheimen? Of het weten van de buitenechtelijke affaire van een bobo? Maak je borst maar nat. Ze kunnen het simpelweg niet laten. WE kunnen het simpelweg niet laten.

Misbruik van informatie gebeurt dagelijks bij sollicitatiegesprekken. Vraagt u zich af waarom u laatst geweigerd bent voor een positie die u toch op het lijf was geschreven? De personeelschef heeft u gegooglet, en gelezen dat u ooit in een grappige bui uw bloggenoten toevertrouwde lui te zijn. Of dat u niet zo goed was in organiseren, of dat u hield van een glaasje. Mensen zijn loslippig op fora, ze scheppen op, net als in het café. Ze jutten elkaar op om zoveel mogelijk los te laten. Maar in het café staan (nog) geen camera’s die alles opnemen wat gasten zeggen, en dat doorseinen naar de bazen. Dat gebeurt op het internet wel. We weten het zogenaamd wel maar doen nog steeds alsof dat niet zo was.

Niets te verbergen? Niets verkeerds gedaan? Zeg dat maar tegen de zes miljoen joden die opgespoord zijn en vermoord door de nazi’s. De gegevens van Nederlandse joden werden gewoon door Burgerzaken overhandigd aan de nieuwe machthebbers. De Nederlandse politie pakte ze vervolgens op, want dat was hun bevolen. Die joden hadden niets misdaan, net zo min als u. Het merendeel was zelfs alleen jood op papier, volgens onbegrijpelijke regels door Hitler opgetekend en in gebruik gesteld. En al die kinderen, baby’s, die door hun moeder naar de gaskamers werden gezeuld, wat hadden zij misdaan? Opgespoord en afgemaakt door een onwelgevallige overheid. Het kan verkeren.

Want de overheid kan heel goed en sneller dan u denkt, veranderen in iets waar u niet meer achterstaat. Daar hoeft geen oorlog voor aan te pas te komen. ‘De overheid’ klinkt veilig maar wat nou als die organisatie waar u zo’n blindelings vertrouwen in hebt, overgenomen wordt door iets akeligers, iets dat bijvoorbeeld alles wat langer is dan 1.70 m, blond met bruine ogen van de aardbodem wil doen verdwijnen (of alles wat weigert een minimumbedrag per maand aan goederen te kopen – een waarschijnlijker scenario)? Hebt u opeens iets te verbergen of niet? Onderduiken kon nog in de Tweede Wereldoorlog maar zie nu te onderduiken, in onze wereld, waar elke scheet die je laat geregistreerd wordt en opgeslagen voor nadere bestudering, waar camera’s overal hangen, waar satellieten elke vierkante millimeter van de aardkorst voortdurend screenen? De enige plek op aarde waar bewezen veilig ondergedoken kan worden zijn de bergen van Afghanistan waar Bin Laden zich jaren schuil hield. Voor de rest van deze aardkloot geldt: open en bloot.

We moeten heel voorzichtig zijn met wat voor wapens we aan de overheid geven. Wat we nu toestaan is de stepping stone tot verdergaande ontwikkelingen die niet meer terug te draaien zijn. Nu massaal protest aantekenen tegen vastlegging van onze doen en laten d.m.v. het gps-kastje van het rekeningrijden of van onze gsm’s, de ov-chipkaart, de slimme elektrameters, het EPD van Klink, onze emailcorrespondentie of ons pingedrag kan het nageslacht onvoorziene ellende besparen.

PS:
Check this out: NSA en in het bijzonder dit gedeelte.Pas wel op dat je niet op de site van de NSA klikt, want ze checken iedereen die langskomt, en ze onthouden die ook eeuwig.
En dit is hoe onze politieke partijen met dit gevoelige onderwerp omgaan.

PPS:
Een vriendin moest naar een medisch specialist. Blijkt hij al alles van haar te weten. Ze vraagt: ‘Hoe weet u dat allemaal?’ Hij: ‘Maar mevrouw, uit uw EPD natuurlijk!’ Terwijl die vriendin ingeschreven is als EPD-weigeraar.