Ik heb een grote haat aan Utrecht Centraal. Al sinds de eerste keer dat ik er kwam. De chaos, de nietsontziende wirwar van egocentrische oogkleppenpassen, alsof het één reusachtige botsautootjes-zaal is en iedere treinpassagier bij het uitstappen zo’n metalen staaf op z’n rug heeft gekregen. Nu, vele jaren later dan sindsdien, en zeer beoefend in het acrobatisch tussen het mensengekrioel doorbuitelen en -springen, zult u me nog steeds binnensmonds zien vloeken als ik onverhoopt op dit rampenstation moet uit- danwel overstappen.
Utrecht C. is Nederland. Het is een enorme puinhoop aan eenrichtingsidentiteiten.
Ik schreef al eerder over ditzelfde gevoel: misschien ligt het gewoon aan mij hoor. Kom ik gewoon niet mee in Den Vaert Des Volcks. Wordt er een relativerings- en aanpassingsvermogen van me gevraagd dat ik niet kan opbrengen, dat mij daarom een achterblijver, een paria, een verschoppeling maakt. De omega die de roedel uitgeschopt wordt. Ik sluit het helemaal niet uit.
Maar iedere dag opnieuw zie ik ze. Eenrichtingsidentiteiten. Overal. Om het hardst schreeuwend dat enkel zij gelijk hebben. Dat de rest van de wereld idioot is dat ze dat niet zien. Of erger, onfris of opportunistisch want bewust bezig met tegenmenselijke belangen. Ik zie bloggers die onder hun eigen naam publiceren – ja, big deal, jongens, doe ik al heel mijn leven – en klagen dat zij ieder woord moeten wikken en wegen terwijl anonieme reaguurders hen ‘veilig’ afbranden. De ironie negerend dat dat als nietsontziend eenrichtingsverkeer gezien wordt, terwijl zij met hun meninkje eigenlijk gewoon hetzelfde willen. Of zijn er echt nog bloggers die luisteren naar de reacties op hun columns ?
En zo is die ‘goed’, en die ‘fout’. Die ‘rechts’ en die ‘links’. Die een profiteur, die een trol. Die zielig en die stoer. Het is alsof je een heel land vol schreeuwende pubers hebt die allemaal denken dat zij de slimste van de klas zijn en de rest dom. Niemand luistert. Niemand houdt even zijn bek en denkt na.
Ik ook niet hoor. Ik knal dit nu ook gewoon maar online omdat ik even van het gevoel af moet. Ik ben de meest hypocriete eenrichtingsidentiteit van jullie allemaal. Maar ja. BOEIE !!!!
Want wie weet wél hoe het moet ? Die #OccupyAlles mensen niet. De #OccupyAllesSlaatNergensOp mensen niet. Er wordt geroepen om concrete oplossingen voor alles, pasklare plaatjes waar we alles in een omvormingstraject naartoe kunnen buigen. Alsof we eruit komen met eventjes de schouder eronder en dan lekker door met onze eigen levensrichtinkjes.
Misschien moeten we eens af van al die krioelende paden. Paar neusjes meer dezelfde kant op, beetje meer luisteren, beetje minder in onze eigen levenskoersjes volharden. Of weet ik het. Ik zei al: ook ik roep maar wat.
Wel hoop ik nooit meer van mijn leven in Utrecht C. te hoeven overstappen.
Reactietjes