Met het overlijden van J.D. Salinger voel ik me geroepen om een ooit eerder op het internet geopenbaarde éérste vertaling van Catcher In The Rye opnieuw voor het publiek online te kwakken. Mocht u enige twijfel hebben over de authenticiteit van deze tekst, zoek zelf het boek Puber op, en lees het na, en trek uw eigen conclusies. De onderstaande tekst is letterlijk overgetikt van naar mijn weten de allereerste Nederlandse vertaling van Catcher In The Rye. Veel leesplezier !

<-- Lees eerder: Hoofdstukken XXI- XXV

EN HIER ZAL IK HET BIJ LATEN. IK ZOU JE NOG WEL KUNNEN
vertellen wat ik gedaan heb toen ik weer thuis was, en hoe ziek ik geworden ben en zo, en naar welke school ze me het volgend najaar willen sturen, maar ik heb er echt geen zin in. Al die dingen interesseren me niet zo bar op het ogenblik.
Een heleboel mensen, vooral die psycho-analyst die ze hier hebben, vragen telkens of ik mijn best zal doen als ik in september weer naar school ga. Ik vind dat zo’n stomme vraag. Ik bedoel: Hoe kun je nou van te voren weten of je iets doen zult of niet. Ik denk wel dat ik mijn best zal doen, maar hoe kan ik het nou zeker weten? Eerlijk – ik vind het een stomme vraag.
D.B. is niet zo erg als de rest, maar hij vraagt me ook een heleboel dingen. Hij is hier vorige week zaterdag geweest met dat Engelse grietje, dat in die film speelt die hij aan het schrijven is. Ik vond het nogal een aanstelster, maar knap was ze. Toen ze even een minuutje weg was, vroeg D.B. me wat ik nou eigenlijk dacht van alles wat ik je verteld heb. Ik wist niet wat ik daarop zeggen moest. Om je de waarheid te zeggen weet ik zelf niet wat ik ervan denken moest. Ik heb er eigenlijk spijt van dat ik het wel aan zoveel mensen verteld heb. Maar ik weet in elk geval wel dat ik al die lui waarover ik verteld heb, min of meer mis. Zelfs Stradlater en Ackley, om maar een voorbeeld te noemen. En ook zelfs die smeerlap van een Maurice, geloof ik. Raar is dat. Vertel een ander maar nooit iets, anders begin je iedereen te missen.

 
René van Densen
René van Densen
René van Densen (1978) is een cynische dromer, een lachende pessimist, een realistische romanticus, een honklosse kluizenaar, een intelligente mafkees, een bedachtzame schreeuwer, een podiumschuwe polderpoëet, ex-nachtburgemeester van Tilburg, ex-striptekenaar, ex-schrijver, ex-webdeveloper, ex-vuilnisman, ex-kind en ex-volwassene, ex-burger, en kattenpapa van een Gentse terror kitten. Eerste Nederbelg die toetrad tot de Wolven van La Mancha. Maar is uiteindelijk niet zo van de collectieven. U treft hem uitsluitend in vrouwonvriendelijke omgevingen aan, en die nieuwe roman van hem komt ook nooit af. Werd al eens omschreven als "onbegonnen werk" door een prachtige blondine.

www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !