Laat ons gaan, mijn vriend, mijn held, mijn broeder! Wij zullen verse broden stelen op de markten, en vluchten door de warme stegen vol mensengedruis. Laat ons gaan, en vanaf de stoffige trappen van kathedralen de stadsmeisjes nakijken. De nacht ten dans vragen, en op de muziek uit open lichtvensters weggevoerd worden, naar de velden, naar nieuwe dagen, naar tempels in orgelspelende wouden. We moeten reizen. Waar is het grote vuur? Waar ligt de rechtvaardiging voor ons solipsisme? Wij zullen rennen, mijn kameraad, mijn koning! Kinderen zijn wij nog, met onze broze eierschaalschedels, en ons vlees dat te zacht is voor vreemde klimaten. Wij moeten leren om held te zijn, dwaas te zijn, in leven te zijn! Natuurlijk zal onze tabak naar thuis smaken. Natuurlijk zullen wij van de heimwee eens huilen, in stationsgalerijen onder de blauwe schemering. In onze vieze kleren, in onze bezeten dagdromen. Maar er zullen treinen komen, er zal liefde zijn, en leven! Steden zullen branden aan de horizon! Wij zullen soldaten worden, in duizenden wereldoorlogen! Wij tegen de wereld! De wereld, mijn zoon, wil ons bloed. Laten wij het haar geven!
Maand: december 2009 (Page 1 of 5)
Gelukkig Nieuwjaar voor Adje, alle ogen, Argibald, Hirsh Ballin, Jan Peter Balkenende, Bandirah, Frans Bauer, Bianca, Godfried Bomans, de Beunaarbeterianen, Jan van Beurden, Marco Borsato, Susan Boyle, Hassnae Bouazza, Freek Braeckman, Peter Breedveld, Martin Bril, Herman Brusselmans, Bert Brussen, Cartoon.Blog.nl, Centraal Beheer, Thomas Colignatus, Creationisme, Darwin, A.H.J. Dautzenberg, René van Densen, Laura Dekker, Wouter Diesveld, Chris van Dipten, Bert Dorenbos, de Dutch Bloggies, de Duurzaamheid, Ferdi E., de Erasmusbrug, Farrah Fawcett, René en Natasja Froger, Louis van Gaal, Kim de Gelder, de Brabantse geiten, Geenstijl en al haar reaguurders, GeoCities, GM, Hanneke Groenteman, de Meiden van Halal, Zeus Hoenderop, inburgering, Jaap, Joop, Michael Jackson, Hans Jansen (de Arabist), Michiel Janssen, Francisco van Jole, Júan, de KermisCartoons, Kombaza, Kopenhagen, Louis Kouwenhoven, Louise Kouwenhoven, Hallie Lama, Benno L., Ko te Let, Margriet van der Linden, Pieter Lutz, Theo Maassen, Bert Matthijssen, Mexico, Mike’s Webs, Jeroen Mirck, Brittany Murphy, Mutti, Gregorius Nekschot, Het Nieuwe Rijk, Hermann Nitsch, Arjan O., Barack Obama, de Opperpater, Beatrix van Oranje, Willem-Alexander van Oranje, Patricia Paay, Alexander Pechtold, Michiel van de Pol, de Quarter Life Crisis, Cees van Raak, Dries Roelvink, Herman van Rompuy, Mark Rutte, De Rustende Jager, Jan Schellekens, Dirk Scheringa, Peter Selie, Ramses Shaffy, Sinterklaas, Hans Smolders, Soul Food, Patrick Swayze, Karst Tates, de Tilburgse Mall, TilburgZ, Tiny, Twitter, Gerrie S. Veters, Simon Vinkenoog, Ruud Vreeman, de Westerschelde, Wraf, Michaël Zeeman, Thomas Maarten van der Zwan, en Geert Wilders’ paspoort.
Alweer de derde aflevering van mijn stukjes voor GentBlogt bla bla bla hier bij hen te lezen fijne jaarwisseling allemaal ! Een Nederbelg burgert in: Vuurwerk Krenterig als de ‘Ollander heet te zijn, hij kent toch ook heus wel zijn onbeschaamde brasmomenten. U kent dat wel, die momenten of evenementen waar u vol verbazing uw medemensen bedragen ziet spenderen waar u geen idee van had dat ze die zelfs maar konden missen. In Noord-Brabant is dat vooral Carnaval, in Tilburg dan net iets meer de jaarlijkse Kermis, maar het meest verbaasd blijf ik toch wanneer met Nieuwjaar tot in de armste buurten volledige hypotheekaflossingen de lucht in krijsen en in talloze kleuren uiteen spatten. Altijd als ik in Nederland discussies hoor over de armoedegrens, vraag ik me onwillekeurig af of er ook maar één cent minder in de kermisattracties uitgegeven gaat worden… Of dat er één ‘illegale’ (illegaal bij ons dan toch) Belgische vuurpijl minder de grens over gesmokkeld gaat worden. 
Als er iets namelijk is waar Nederland écht goed in is, dan is het wel talloze onzinnige regeltjes opstellen bij alles wat het leven voor de gemiddelde burger leuk maakt. Mocht u niet weten waarom er rond nieuwjaar zoveel Nederlandse kentekens in Vlaanderen opduiken, dat is simpelweg omdat België iets minder spastisch doet over wat mensen wel en niet het luchtruim in mogen vuren met de jaarwisseling. En uiteraard staat de Nederlandse Staat haar eigen burgers op diverse binnen- en buitenweggetjes op de terugweg op te wachten, die zijn ook niet gek. Als er ergens een boete te vangen valt, kom je de wouten (lees zwaantjes) wel tegen, dat is in beide landen de waarheid als een koe. Maar dat is niet genoeg, uiteraard. Als er in Nederland een handjevol (woordspeling) slachtoffers van iets vallen, dan moet er iets aan gedaan worden. Als er één kalf verdronken is, dempen we alle putten. Dit ondanks dat Nederland toch al dichter bevolkt is dan België. Natuurlijk heb ik ook persoonlijk liever niet dat onschuldige omstanders gewond raken, maar naar mijn idee zijn het toch vooral de knallers zelf met een glaasje teveel op die na de jaarwisseling sneller klaar zijn met hun vingers tellen. Dit zeg ik notabene als iemand die jaarlijks op de fiets dwars door pseudo-oorlogsgebieden heen jakkert, met pijlen en rotjes vliegend in de rondte, onderweg naar een kruk om op te schuilen tot de waanzin weer voorbij is. Ondanks dat ik toch ook wel eens drie uur suisdoof aan de bar heb gezeten van een rotje dat in een openstaande container gegooid werd, mag ik de ontspannen houding van hier een stuk beter. En spreek me al helemaal niet van de kilo’s vuurwerkafval die ’s anderendaags de straten bijna volledig blokkeren. 
Uiteraard, terwijl ik dit schrijf, heb ik nog geen vuurpijl gezien en moet mijn eerste Gentse Nieuwjaar nog beginnen. En ik hou me persoonlijk verre van de kleurrijke knallers en gillende flitsen (ik heb geen spreekwoordelijk gat in de hand voor kans op een écht gat), dus ik heb ook geen idee hoe de verkoop hier werkt. Maar in Nederland start de vuurwerkverkoop pas drie dagen voor nieuwjaar, en afsteken mag pas vanaf oudejaarsochtend. Vreemd dan dus dat ik mijn katten jarenlang vanaf de eerste dagen van December of soms zelfs vanaf half November al binnen moest houden vanwege de vroegtijdige explosies overal in de wijken. Het is een beetje zoals de drooglegging in de USA destijds: verbied het al te overdreven en het wordt juist spannend, het spoort juist mensen aan om te overtreden. De steevaste resultaten bij iedere strengere controle en iedere verscherping van de wet ? Alleen maar meer chaos en meer slachtoffers. Hoe het misschien ook geregeld is hier in België, doe allemaal voorzichtig aan en denk aan elkander. Ik mag u toch graag ook komend jaar nog onder mijn potentiëel publiek rekenen, dus doe niet gelijk d’n Ollanders en probeer elkaar niet dubbelzinnig de ogen uit te steken. Huiswerk ! Heb allemaal een heerlijke jaarwisseling, maar wees voorzichtig met uzelf en elkaar, en houd ook uw prachtige stad een beetje schoon. Tot volgend jaar !
Zijn lede ogen staarden wallig naar de fluorescente gloed van zijn beeldscherm. Een grijsblauwig schijnsel dat een kille lichtlaag over de lichtknop naast hem wierp. Achter hem schenen de schermgloed en de TL-verlichting een troosteloos triest silhouet de koude winternacht in.
Hij zat weer eens veel te laat nog op kantoor. Ach, zijn vrouw was hij al jaren geleden kwijtgeraakt. En zijn kind had hij toch maar eens in de zoveel dagen, dus daar hoefde hij ook niet op tijd voor thuis te zijn. Maar het fantasieloze flutartikel waar hij al uren op zat te pielen, confronteerde hem scherp met het gevoel zijn tijd te zitten verdoen.
Met zijn mok halfvol koude koffie stond hij op en liep naar het raam. Hij staarde naar de nachtelijke bedrijvigheid beneden op straat. Vrolijk volk dat zich enthousiast in het nachtleven ging storten. Bovenop dat beeld verscheen de reflectie van zijn vergrauwde gezicht op het glas.
Met een zucht zeeg hij terug in zijn bureaustoel. Hij klikte nog eens de foto open die bij het artikel zou komen, in een ijdele poging tot inspiratie. Op de foto lachten een oude man en een oude vrouw de cameralens in, trots een ingelijst stukje papier ophoudend. Een oorkonde. Gekregen, voor hun jarenlange en tomeloze inzet op verscheidene ouderenmiddagen in de stad. De lach kwam hem vals en verwrongen over. Onharmonieus. Met elkander en met de oorkonde.
Weggegooide levens, en mid-smile het plotse besef ervan. Een aantal jaar geleden had hij dit nog een prachtfoto gevonden. Toen hij nog vol vuur zat. Toen hij nog wou. Nu was hij enkel nog de schrijver bij de lichtknop. Hij had donders goed door hoe de rest van de redactie hem noemde. Ook al dachten ze het enkel achter zijn rug om te zeggen.
Gniffelend, bij de koffiemachine. De klootzakken. De marginale amateurs. Ambtenaren, dat waren het. Klokslag negen uur binnen, klokslag twaalf uur lunch, klokslag zes uur in de file terug naar huis. Alsof nieuws zich laat organiseren. Alsof het allemaal wel kan wachten tot morgen. Alsof het er toch niet toe doet wat er allemaal gebeurt. Hij leunde achterover en liet zijn vingers als kleine beentjes over zijn schedel lopen. Onwillekeurig besefte hij zich dat de afgelegde afstand tot zijn haargrens inmiddels weer wat gegroeid was. Weer ouder geworden. Hij bromde een donquichotterige zucht. Je zou bijna denken dat ze gelijk hebben. Wat had het hem opgeleverd, ruim een decennium actief pogen het nieuws te brengen ? De waarheid te schrijven, met journalistiek in hoofd, hart en hoog in het vaandel ? Begráven hadden ze hem. Hij schreef nu stukjes voor pagina negen. Van één naar négen gegaan in tien jaar tijd. Hij mocht alleen nog maar over ouderenmiddagen schrijven. Over poezen die vermist waren. Over multiculturele dansfeestjes in buurtgebouwen van bejaardenwijken. Prulletjesproza van maximaal tweehonderd woorden per artikel. De onderwerpen die ze hem doorschoven leken een maximum bezoekersaantal te hebben. Minder dan dertig bezoekers verwacht ?
Geef het maar aan De Lichtknop. Zijn tanden knarsten wanneer hij terugdacht aan zijn beginjaren. Enthousiast was hij binnengehaald, als import van boven de rivieren. En even enthousiast had hij zijn taken geschouderd. Bevlogen, ráke artikelen over belangrijke gebeurtenissen en mensen. Pagina één artikelen. Maar zijn bovenrivierse moedertje had hem toch echt nooit het lokale credo geleerd van golven en de boot. Zijn ambitie had hem doen struikelen. Niet dat hij het zelf direct door had gehad. Zijn hoofdredacteur en de directeur bleven hem maar prijzen. Maar naarmate hij de stad beter leerde kennen, en meer en meer dingen op de voorpagina poogde te krijgen die ervoor nooit waren uitgesproken, hoe meer hij merkte dat zijn stukjes ingekort werden. En langzaamaan in een soort drijfzand wegzakten naar achteren. Ook werd er meer en meer uit zijn handen genomen. Was hij een groots onderwerp op het spoor, dan zette de hoofdredacteur steevast andere, minder ervaren jonge rotten of juist gezapige oudgedienden, erop. Zelfs al had hij het artikel al helemaal af. Hoe beter zijn werk, hoe harder het in de vuilnisbak belandde. Met name als hij mensen of onderwerpen behandelde die een kritisch licht op de gevestigde politieke macht wierpen. Of die zich onwelgevallig opstelden tegen de lokale katholieke volksaard. En, hoewel hij het nooit hardop heeft durven denken, sommige onderwerpen die tegen de gemeentelijke ambities in gingen. En zo ging hij naar pagina drie, vier, vijf, van een klein kantoortje naar de redactiekuil naar de lichtknop.
Hij keek naar de kleine witte doos op zijn bureau. Het ‘kerstpakket’ van dit jaar. Het was een heel heus suikerbrood geweest. Poeh poeh. Twee euro bij zijn lokale bakker. Verder niets. De bezorgers mochten tenminste nog langs de abonnees met kalenderkaartjes, en konden zo altijd nog wel rekenen op een nieuwjaarsfooi. Een bittere smaak sijpelde door zijn mond en zijn gezicht vertrok donker. Hij fronste, schudde zijn hoofd en rechtte zijn stoel. Vingers ratelden plichtsgetrouw over zijn toetsen. Wie weet, wie weet komt er nog ooit een Pullitzer-categorie voor ouderenmiddagen.
Dit verhaal is de hekkensluiter in mijn Tilburg Vijfluik, een reeks korte verhalen met een beschouwelijke blik op Tilburg, speciaal geschreven voor TheoIlburg.nl.
Als een gek in een oranje speedo naar de Noordzee rennen en meteen weer terug
Stoppen met roken en meer bewegen; dit slechts zeventien dagen volhouden
Auto APK keuring voorjaar
In Januari alvast zomervakantie-reis van 2011 boeken
Verf buitendeuren vernieuwen
Niet protesteren tegen invoering kilometerheffing
In de kroeg mopperen over de kilometerheffing, uiteraard in kader van privacybescherming
Boos worden om nog meer exorbitante uitgaven van koningsghuis in crisistijd
Mezelf door de media angst voor weer een nieuwe ziekte aan laten praten
Hond langs de dierenarts voor jaarlijkse injecties
Zolder aan grote voorjaarsschoonmaak onderwerpen
Auto net een week na APK-keuring uit gracht laten vissen
De Islam weer fors bekritiseren om dingen waar ik eigenlijk geen last van heb
Carnavalllleuh natuurlijk
Comazuipen op Koninginnedag
Caravan uit de winterstalling halen
Bij de koffieautomaat mopperen over Wilders’ plannen voor vervolg op Fitna
Achter de vrouw aansjokken met dertig tassen op de Huishoudbeurs
Bij eerste zonnige dag barbecue weer in tuin plempen met tachtig kilo vlees ernaast
Bij de bui de volgende dag barbecue weer veilig terug in de schuur geplaatst hebben
Playboy kopen wanneer weer een semibejaarde barbiepop voor de achtste keer naakt poseert
Playboy kopen wanneer weer een soapie haar naaktdebuut maakt
Uitgelekte pornovideo van een amper meerderjarige actrice / zangeres illegaal downloaden
Hoofdschudden over de jeugd van tegenwoordig en hoe de wereld naar de verdommenis gaat
Paspoort vernieuwen, met vingerafdruk erin
Meebrullen met een buitenlandse zomerhit in een taal waar ik niets van versta
Woedend worden wanneer fiets gejat is
Andere fiets jatten
Anderhalf maandsalaris erdoor jagen op de kermis
Mopperen over hoe duur alles is geworden sinds de invoering van de Euro
De verkiezingen overslaan want stemmen verandert toch niets
Boos zijn over wat voor boevenbende er nu weer verkozen is
Met de kinderen in de rij staan in de Efteling; totaal vijf attracties bezoeken en Jim Bakkum horen zingen
Met bier op terras langs avondvierdaagse joelen naar de lopers
Klagen dat ’t toch maar weer fors warm is deze zomer
Met oranje ‘Holland’-shirt aan lekker de beest uithangen in Spanje
Enorme aantallen Albert Heijn boodschappen halen wegens weer een dom hebbedingetje erbij
Prinsjesdag: drank inslaan, nieuwe toespraak over zoet na zuur verwacht
Schaatsen opnieuw invetten, zal toch wel wéér geen elfstedentocht worden
Caravan terug in winterstalling zetten
Klagen dat ’t toch maar weer fors koud is deze winter
Een grote liefdadigheidsactie heel sympathiek vinden; uiteraard geen cent aan schenken
Kilo’s illegaal vuurwerk uit België meenemen via een buitenroute waar ze vast niet controleren
Zolder weer volstouwen met kerstcadeaus en andere nutteloze troep
Checklist 2011 opstellen: vergeet Transformers 3 in de zomer niet !
Weer lekker het jaar weglachen met Youp van ’t Hek
>Vrede op aarde en zo, maar niet voor die verdomde spambots!! De klootzakken die die troep op ons lief website’je hebben losgelaten, notabene op kerstavond en -nacht, mogen een beetje alone time met hun genetaliën in een grote doos en tevens in die doos een zeer gealarmeerde wilde das. Maar dat is misschien slechts mijn mening. In ieder geval zijn weer eens alle reacties weg en heb ik de hele kerstochtend aan het spamwissen gezeten. Alsof ik niets beters te doen heb verdomme!!!
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes