Dat is het leven (16)

0 (0)

De chef hofmeester was mijn baas.

De Haagse bemanningsleden noemden de hofmeester Hofjood!Maar dat zei men alleen als hij niet in de buurt was .
Ik zei tegen de Hofmeester ik ben Lowy Cremers uit Eindhoven en ga mee als Pantryboy.Dan kom je met mij mee naar de pantry zei de man wand ik ben je chef en ik ben de chef hofmeester.

De Hofmeester hete iedereen welkom aan boord.
Ik liep achter de hofmeester aan die vroeg me toen waar is je bagage heb je die wel bij je?
Ik zei ja meneer die heb ik al in mijn kamertje gezet wand dat heeft die grote meneer me al aangewezen.Hoe zag die man er uit vroeg de chef aan mij?Ik zei hem dat het een grote man was met een schipperspet op.

De bootsman. Een erg stoere man die de matrozen onder zijn hoede had .

Ja zei de hofmeester toen dat was de bootsman die noemen we Boots aan boord van een schip.De man Hofmeester barste in lachen uit en zei me goed dan wijs jij me maar eens jouw kamertje aan jongen.
We gingen gezamenlijk op weg naar de kamer waar ik mijn bagage had uitgestald.Hier is het zei ik.De hofmeester keek me aan en zei Lowy luister goed jongen op een schip heb je geen kamers maar slaap je in een hut.Die bootsman heeft je in de maling genomen dat doen ze wel meer als je pas nieuw bent en ook nog uit Brabant komt.Dit is het washok,pak je spullen maar weer in en kom met me mee dan wijs ik je de slaaphut aan.
Na dat ik alles snel in de koffer had gedaan liep ik achter de chef aan op weg naar mijn slaaphut.We bleven bij een deur staan de chef gaf me de sleutel en zei open de deur maar.Wat ik toen zag was geweldig.Een hut met 2 bedden boven elkaar een soort stapelbed met leuke gordijntjes er omheen.En een echt schrijf buro en kleerkast stonden er in.Mij werd verteld dat ik eventueel foto.s tegen de wand mocht hangen echter alleen vast maken met cellotape ivb met het verwijderen later zo dat het geen lijm sporen op die mooie houten wanden achter zou laten.Ik moest samen met de koksmaat de hut schoon houden en elke dag zelf het bed netjes opmaken en zorgen dat alles er piekfijn uitbleef zien zei de hofmeester tegen me.

Lowy Cremers

Lowy Cremers (1940) heeft een bewogen levenspad gekozen dat van kwajongensstreken in Eindhoven naar de wilde vaart leidde. Hij heeft de hele wereld gezien, is café-eigenaar geweest, is bij spannende misdaadzaken betrokken geweest, heeft een museum voor opgezette honden beheerd, heeft altijd dwars de kont tegen de krib gestoten, is door honderden vrouwen bemind geweest en leeft nu met de liefde van zijn leven in Thailand. Op KutBinnenlanders.nl verschijnt tweemaal wekelijks zijn levensverhaal.