Mijn vriend Wim vertrok met de Vivapara van de Shell

De Vivapara het vlagge schip van de Shell Tankers .
Groot was echter mijn verbazing toen mijn maatje Wim al na 4 dagen met de Vivapara het grootste schip van de Shell tankers mee moest.
En ik belde meteen naar Rotterdam om te vragen waarom ik niet mee moest?Men vertelde me dat ik wel opgeroepen zou worden ter zijner tijd en me geen zorgen hoefde te maken.
Ik nam afscheid van Wim en hij vertrok mij achterlatend dat vond ik wel jammer maar de gedachten dat ook ik eerdaags zou vertrekken maakten alles weer goed.
Toen kwam er voor mij een telegram uit Rotterdam van de Shell Tankers.

Aan L.W.Cremers
3 december 1955 aanmonsteren .Stop.STS Kermia.Stop. Ligplaats Pernis haven.Stop.Benodigde bagage ondergoed,sokken,2 khakibroeken,2 witte overhemden,2 paar schoenen.Stop.Aanboord melden bij chefhofmeester.Stop.Functie Pantryboy.Stop Duur van de reis onbepaalde tijd.Stop.Afzender personeelszaken Shell Tankers,Stop.

Ik sprong een gat in de lucht mijn droom ging werkelijkheid worden.Mijn moeder huilde omdat ze niet graag haar jongste zag vertrekken.
Maar ik beloofde haar dat ik in elke haven zou schrijven hoe het met me ging.Toen was ze pas gerust gesteld.Ook moest ik nog beloven vooral goed te eten wand ik was nu eenmaal een mager manneke dat in de oorlog geboren was.
Ik heb de laatste avond voor mijn vertrek van al mijn vrienden afscheid genomen.Maar de nacht voor vertrek kon ik niet slapen ik was zo blij dat ik eindelijk weg mocht en gaan varen.Mijn moeder had mijn koffertje het was een houten koffertje uit de oorlogsjaren ingepakt en er allerlei extra dingen in gestopt tandpasta snoepjes zeep en schrijfpapier.