Dag: 15 februari 2012

 
De president directeur grootaandeelhouder van Bananarama Consultancy zit achter zijn bureau. Hij tuurt naar de telefoon. Een kek ding met een modern display met hippe blauwe digitale cijfers. Geil. Beregeil. De telefoon. Een telecommunicatie instrument dat er mag wezen. Zeker dít exemplaar. Het doet niks. Otto staart ernaar. Er vormt zich een beetje schuim in zijn rechter mondhoek terwijl hij zonder te knipperen het apparaat aanstaart. Otto is zich van geen schuimvorming bewust. Hij zit verstild in zijn lederen directeursfauteuil. Te kijken naar zijn telefoon. Zoals iedereen dat weleens doet. Natuurlijk. Gefixeerd op een stukje telecommunicatie is iedereen weleens. De telefoon doet niks. Die staat maar totaal doelloos staat te staan. Een object te wezen. Otto is er blij mee. Hij moet er niet aan denken dat de telefoon nu in werking treedt. Dat hij zijn hippe geluidje laat horen om aan te geven dat er aan de andere kant iemand is die in contact wil treden met de president directeur grootaandeelhouder van Bananarama Consultancy. Heel begrijpelijk. Wie wil dat niet? Maar nu wil toevallig niemand Otto spreken. Gelukkig. Pfoeh. Kan gebeuren. Even geen telefoon. WAAROM BELT ER NIEMAND?