Dag: 7 februari 2012
De besneeuwde velden zijn naar mij toe gekomen. De stad ligt verdoofd onder een deken sterrepoeder. Stralend wit, gedempt stil. De normaal zo lawaaiige auto’s sjokken stapvoets; het gespin van hun laagdraaiende motoren verklettert in rondvliegend drab. De bomen komen eindelijk tot hun recht: wat een takken! Zo fijn en zovelen, nu goed zichtbaar in de avondnacht, tot de kleinste afsplitsing, wit wolgebrei van arm tot pink – fiere aftekeningen op de donkere achtergrond. Het park is verlaten. Natuur in haar zuiverste vorm in de boesem van de grote stad. Wij lopen, een moeder en haar twee jongen, ploeterend, schuivend. Sprakeloos van eerbied en bewondering; beschouwelijk.
De heemtuin in, het meertje langs. Een reiger maakt zijn ongenoegen hoorbaar, een menselijk wezen zoeft langlaufend voorbij. Het slanke gestalte verdwijnt gezwind uit het zicht, en het weidse gebied is weer van ons. We lopen, een moeder en haar twee jongen, ploeterend, schuivend. Sprakeloos van dankbaarheid en verwondering; in heilzame betovering.
Thailand het land van de eeuwige glimlach.
Mooie Thaise vrouwen kwamen er aan boord.En je kon heel goed gemasseerd worden ook.
Hier ging het er heel vrolijker op los.We kwamen de haven in gevaren en op de kade stonden ongeveer 20 haven arbeiders klaar om ons schip te lossen.Maar er stonden op de kade ook ongeveer 25 bloed mooie vrouwen iets wat me verbaasde.
De meiden mochten aan boord komen.
Als Kapiteins bediende had ik de taak om alle gasten die aan boord kwamen te begroeten en hen naar een onderhoud met de Kapitein te brengen.Ik bracht dus de Tallis man dat is de voorman van de havenarbeiders naar de ouwe zijn hut.De tallis man kwam echter binnen 2 minuten uit de hut van de ouwe gestormd en hij legde het werk stil er zou niet gelost worden.
De reden was dat die meisjes op de kade niet aan boord mochten van de Kapitein.En toen zei de tallis man die ook tevens vertegenwoordiger van al die grieten was geen vrouwen aan boord die de zeelui mogen verwennen dan word er ook niet gelost.Na hevig overleg tussen Kapitein en 1e stuurman werd ik opgeroepen als kapiteins bediende om de tallisman als nog mede te mogen delen dat de dames aan boord mochten komen.Want elke dag langer dan nodig was in een haven te moeten liggen koste veel geld.Dus de ouwe koos eieren voor zijn geld .Mijn mededeling werd met gejuich door de dames ontvangen die snel aan boord kwamen.
En iedereen die vrij had of even vrij kon maken genoot van de meiden.Het schip schommelde bijna van al die op windende de dames.
Het verbaasde me echter wel toen ik de ouwe zijn middag thee bracht dat hij met 2 ipv 1 mooie meid te bed lag.Dus zo netjes en heilig was hij nu ook weer niet.Maar ja ik was als Kapiteins bediende aangenomen om te horen zien en zwijgen.Ik zelf was in de middag uren enkele uren vrij dus lag ook nog al snel met een schattebout van ongeveer 20 jaar in mijn kooi.Je moest ze natuurlijk nooit alleen in je hut laten want dan kon er wel eens wat vermist worden als je terug kwam.We hadden een ketelbinkie aan boord die had de bijnaam Jantje Postzegel.De jongen van 15 jaar was gaan varen want hij spaarde postzegels en bestede al zijn geld in het buitenland aan postzegels.
© 2024 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes