Dag: 1 februari 2012

 
Het kantoor van Bananarama Consultancy staat in een niet al te drukke straat. De verkeersintensiteit is vergelijkbaar met straten van soortgelijke ligging en grootte. Er zijn bomen, er rijden automobielen. Niemand zal erover vallen. In de auto’s zitten weer mensen die op geen enkele manier onderdoen voor of uitsteken boven de andere mensen. Dik en verveeld. Soms loopt er een hond rond en soms een kat. De vuilnis wordt er opgehaald. In alles dus een verwaarloosbare verkeersader, ware het niet dat in een de ogenschijnlijk onopvallende panden langs de straat één van ’s werelds allertopste directeuren momenteel over zijn nek wrijft. “De pijn in mijn nek is ontoelaatbaar. On-toe-laat-baar. ONTOELAATBAAR! Ik wil dat hij stopt!” De wijd en zijd bekend staande president directeur grootaandeelhouder zit met de armen over elkaar heen achter zijn bureau. Hij wacht tot zijn lichaam gehoor geeft aan zijn oproep. Een kwestie van tijd. Seconden. Minuten. Hooguit een kwartier. Het kan nu ieder moment gebeuren. Nog eventjes wachten en de pijn poetst de plaat. Rustig aan. Geduld is een schone zaak.