Gisteravond was het weer raak op facebook (weten jullie trouwens allemaal van de speciale KutBinnenlanders pagina ? Bij deze). Iemand die begon te emmeren dat er bij onze boekjes de ‘branduren’ niet bij stonden. Want als het niks is, hoeveel warmte kan het in de open haard opleverern deze koude winterdagen… ha ha ha. Sukkel. Ik heb maar even duidelijk benadrukt dat we onze boekjes enkel maken omdat we het 1) zelf gewoon stoer vinden, en 2) een handjevol liefhebbers met ons die mening deelt. Als mensen dus nu al twijfelen of ze het wel iets vinden, koop dan lekker veilig de nieuwste Dan Brown en laat ons met rust.
Want wij zijn geen uitgeverij. Wij zijn gewoon kleinschalig aan het doen waar vele andere blogs eindeloos over dromen maar geen actie op ondernemen (enkele ontzettend stoere uitzonderingen daar gelaten, waarvan sommige zelfs een hele uitgeverij zijn begonnen). Je hebt namelijk maar één schappelijke drukker, een potje met geld, een aantal fans die je boekje wel willen aanschaffen, en een trial versie van Indesign nodig. Verder wat doorzettingsvermogen en voila. Je hebt een stoer leuk boekje in kleine oplage waar een kleine groep mensen heel blij mee is. Je vangt er volstrekt geen winst op, maar met wat geluk komt er net genoeg terug dat je nóg een gek boekje kunt doen. En wie weet nóg een.
Ik noemde het in een gesprekje laatst garage publishing. Want dat is het eigenlijk. Lekker vanaf je zolderkamertje of in je slaapkamer uitgevertje spelen, maar op je eigen dwarse manier. Een boekje helemaal uitbrengen zoals jij het wilt hebben. En geen gezeik met winstcijfers, marketing doelgroepen, bladiebla. Je weblog heeft een handjevol lezers die nu al terugkomen omdat wat jij doet, hen wel kietelt. En een heleboel niet-lezers vinden het niks. Makkelijker kun je het niet hebben.
Zo kan ik me bijvoorbeeld voorstellen dat een stel Nurks-lezers best wel een bundeltje van Molovich’ Stijloefeningen willen hebben. Of dat er een aantal liefhebbers misschien zelfs al wel vooruit willen betalen voor een bundeling van Wouter Diesveld’s Tiny‘s. Gewoon, voor de heb. Omdat het op papier toch ook best geinig is. Een aantal jaren geleden was dat allemaal moeilijk, moeilijk. Kijken of een uitgever interesse had, en anders voor dui-zen-den euri’s een oplage proberen uit te brengen. Promotie, distributie, bla bla bla. Gedoe. Maar het is 2012, mensen. Digitale print geeft zo’n topkwaliteit en voor zo’n betaalbaar budget dat dat al niet meer nodig is. Met garage publishing kunnen we de laatste nagel aan de doodskist van de ‘echte uitgeverijen’ slaan.
Niet dat die zenuwen om die paar mini-oplaagjes van een KutBinnenlanders.nl. Uiteraard niet. Maar ieder tientje in de zak van de consument kan maar één keer uitgegeven worden. En als die consument het nu toevallig keistoer vindt dat wij het ‘lekker zelf doen’, dan hebben we het niet over ‘branduren’. Haal die branduren maar lekker bij de grote jongens. En blijf bij onze boekjes weg als je het bij voorbaat al driewerf niks vindt. Want dan willen we je niet eens als klant, jonguh. Wij gaan lekker door met boekjes maken die wij wél leuk vinden. Toedeledoeidoei.
Reactietjes