Dag: 9 december 2009

De Nationale Handschuddag en het Open Nederlandse Kampioenschap Handenschudden voor Handpoppen zijn weer achter de rug. En jawel hoor, ze zijn zeker niet ongemerkt voorbij gegaan. Al in de vroege ochtend van 20 november, werd ik uit mijn warme bedje gebeld door BNR radio met de vijf belangrijkste vragen der journalistiek: Wie, wat, waar, wanneer en waarom. Gelukkig dat er geen moeilijker vragen te beantwoorden waren want het was pas 6.25 uur en dat is voor de gemiddelde Kut Binnenlander niet het juiste moment om aan diepte-interviews mee te werken. Bij KRO’s Goede Morgen Nederland gooiden ze er nog een schepje bovenop en begonnen ze uitgebreid te kutten over de Mexicaanse Griep, terwijl dat toch echt niet de afspraak was. Maar ja, waar haal je tegenwoordig nog je recht, als je je als mediaobject niet goed behandelt voelt? Eens bellen met al die mannen die in De Wereld Draait Door ook niet over hun nieuwste boekje of speeltje werden doorgezaagd, maar Mathijs het belangrijker vond om de veren in zijn eigen reet te steken. Enfin, over media-aandacht niet te klagen en dat was maar goed ook want het ging immers om een serieuze zaak. En Mexicaanse Griep of niet, er werden die 20e november vele miljoenen handen geschud in Nederland en elders in de wereld. Dus…. actie geslaagd!


Na de zeer geslaagde Nationale Handschuddag op 20 november werd het weer eens tijd om me te verplaatsen in het Kut Buitenlanderschap  en heb ik voor enige tijd de benen genomen naar Berlijn. Is er een andere plaats waar je je zo Kut Buitenlander kunt wanen als in Berlijn? Tuurlijk, is die er. Dichterbij en verder weg. Maar Berlijn lag voor de hand en met het Kut Buitenlanderschap valt het in het huidige Berlijn wel mee, als je wit bent tenminste en je betaalt voor de genuttigde curryworsten en bieren. Eens is dat anders geweest, maar dat heb ik gelukkig nooit hoeven ondergaan.

Retorische vraag: ben je in het huidige Europa zonder grenzen nog wel Kut Buitenlander als je wit bent en gewoon betaalt? Of ben ik eigenlijk gewoon Kut Binnenlander gebleven, die een wat beroerd en accentvol taaltje spreekt dat Germaanse wortels heeft? Binnengrenzen, buitengrenzen, Binnenlander, Buitenlander, alles een pot nat. Zolang ik niet gedwongen wordt in het Italie van Berlusconi televisie te kijken of in Frankrijk de Foie Gras via een trechter door mijn strot gestouwd krijg, valt het allemaal nogal mee. Maar je moet er toch niet aan denken dat je als jonge moslim Afrikaan op de kust van Tenerife aanspoelt en je denkt aan een heerlijke Europese vakantie te beginnen.

Goed, ik ben wat van het onderwerp afgeraakt. Ik was in Berlijn en wat doe je dan? Precies: een bezoek brengen aan het Russische militaire ereveld om onze bevrijders van Nazi Duitsland eer te betuigen.  Het werd een koud eerbetoon.  Gelukkig was ik niet op de fiets, op rolschaatsen, wilde ik niet met een bal of met mijn hond spelen en wilde ik al helemaal nichts betreten, want dan had ik wellicht toch nog een koude oorlog uit moeten vechten met het gezag. En daarvoor was ik toch echt niet naar Berlijn gekomen. Ik had gewoon een week rust nodig zonder achtervolgende handschuddende Handpoppen.

Ook kwam ik in Berlijn nog het bewijs tegen van de aloude Freundschaft tussen Die Bundesrepublik en Nippon. Midden in het nieuwe centrum van de stad heeft Japan een modern schip gekwakt dat ze het Sony Center hebben gedoopt, waarmee ze de oude As wind in de nieuwe zeilen hopen te blazen.  Groots en indrukwekkend is het, als in vroeger tijden.

Al met al werd het een interessant bezoek aan Berlijn.  Heerlijk even Kut Binnenlander af en nu weer thuis in het vertrouwde, benauwde Nederland gewoon doorgaan met mijn shit. Jullie ook toch? Later! Arjan O.