Ik schreef de vorige keer dat u voor de laatste keer naar een filmvertoning in Gent, verzorgd door het kunstenaarscollectief De Wolven van La Mancha, kon. Ja, wist ik veel. Komen ze ineens met een fonkelnieuwe filmkalender op de proppen. En wederom ga ik de uitdaging aan want wederom kan ik er zelf niet bij zijn: voor ieder van de films schrijf ik een gedicht. Dat betekende doorschrijven in dit geval, dus dat het niet zo goed is moet u me maar vergeven. Enfin, ga die film zien dus ! Het is graties, mensen. Graties. En de film is lekker bizar. Ik vond ‘m wonderlijk.
A Zed And Two Naughts
A is voor Adam, B is voor Bëelzebub,
R is voor Romeo en J voor Julia,
Y is voor Yin en Y is voor Yang,
En Z is voor de tweestrijdig gestreepte Zebra.
Pathetisch.
Twee van elk, net Noah’s ark,
onlosmakelijk verbonden,
Losgesneden door het nodig lot,
en allerminst ongeschonden.
Chirurgisch.
Zo gaat het altijd, steeds weer twee zielen,
als DNA pyrhouettend rond elkaar,
Ze vormen de nucleus van menig verhaal,
nooit is men met dit thema klaar.
Symmetrisch.
Ook hier in Gent waren er twee,
in chronologie aaneengeschakeld,
Twee tegengestelden, gezien als één
hun verhaal eindeloos opgerakeld.
Indisch.
Ze waren grijs en zwaar op de hand,
in onderhoud stervens duur,
Weinigen kennen uiteindelijk hun echte verhaal,
en toch klinkt het elk uur.
Dramatisch.
Betsy werd Jack, en Jack was Betsy,
maar toen kwam de lange snuit,
Want de Gentse Zoo was maar zo-zo,
en de slager maakte kilo’s vlees buit.
Cyclisch.
Die verdeelde oneenheid, ze bindt alle tijden,
de grote maar ook de kleine,
En zo komt de cirkel altijd terug rond,
met immer het tragische einde.
Reactietjes