Dag: 12 oktober 2012

 
Diederik was vakkundig het roerei aan het verpesten. Licht gefrustreerd schoof hij de spatel door de pan en probeerde het zwartblakeren zoveel mogelijk te voorkomen. Hoe is het mogelijk, dacht hij bij zichzelf. Onverwacht een halve held op een podium, een kluns voor het fornuis. Alsof zijn lippen tijdelijk zijn leven voor hem geleefd hadden en dat leven beter leefden dan hijzelf.

De geblakerde kruimels wierp hij zo onopvallend mogelijk in een servet en bij de rest gooide hij wat haastige specerijen, dan leek het nog ergens op. Het vuur had hij al uitgedraaid. Nathalie had niets in de gaten: ze zat verzonken in de krant. “Iets interessants ?” vroeg hij, blij dat ze afgeleid werd. Hij zette het bord met het wanordelijke ontbijt in haar blinde hoek, hopend dat ze al lezend geen acht zou slaan op hoe het prutsel eruit zag.

“Hmm,” mompelde ze, en prikte een ongeziene hap op haar vork. Diederik draaide zich opgelucht om en schepte zijn eigen bordje vol. “Sorry, lieverd,” sprak ze, nog altijd geconcentreerd op de krant. “Ik zit te kijken wat er voor vacatures zijn overal. Ik ben toe aan een nieuwe uitdaging, zeg maar.” Ze keek hem glimlachend aan terwijl ze het roerei at. Bij het prikken van nog een hap staarde ze naar het bordje. “Wat… heb je in vredesnaam hiermee uitgespookt ?” Ze schoot in de lach. Diederik grinnikte schaapachtig mee.

“Eens zien. Zie je mij als hoofd logistiek van een bouwmaterialenbedrijf ?” Ze keek gespeeld-serieus naar de krant, en toen naar hem. Diederik knikte. “Is je op het lijf geschreven. Zonder twijfel.” Nathalie knikte. “Goed antwoord. En hier…” ze bladerde één pagina terug, “Directeur van een ziekenhuis, zou ik ook moeiteloos kunnen. Of hier, VIP-helocopterpiloot.” Ze zuchtte en sloeg de krant dicht. “Een wereld van mogelijkheden ligt aan mijn voeten,” mompelde ze schamper terwijl ze nog wat ei vorkte. “Ik kan net zo goed besluiten een eenhoorn te worden. Of een planetenstelsel. Ik kan verdomme niks.”

Diederik wist niet at hij moest zeggen. Dus pakte hij maar de koffiekan en schonk haar mok bij. Ze glimlachte naar hem, stralend. “Dank, schat.” Ze dronk haar koffie en staarde uit het raam. “Ik ga me straks maar laten voorlichten door een kudde uitzendconsulenten. Zullen we vanmiddag samen wat leuks doen anders ?”

Diederik knikte. “Ik heb geen plannen vandaag, dus zeg het maar.”

Nathalie grijnsde. “Uitvreter. Mijn schrijvertje.” Ze boog over tafel om hem te kussen.

Diederik glimlachte. In het juiste gezelschap heb je enkel koffie en verpest roerei nodig, dacht hij stilletjes.

Stan hoorde haar scherp en gorgelend hoesten in de andere kamer. Iedere hoest joeg een medelijdende kramp door zijn lijf. Maar hij kon er nu even niet voor haar zijn. Hij moest het fijne hiervan weten. Zo geconcentreerd mogelijk – hoest, kramp – las hij mail – hoest, kramp – na mail uit de diederikwildood.nl email account door. Beste blabla, dank voor je bod, bullshit bullshit vele inzendingen bla het interessantste bod is gedaan dus helaas is de veilig afgesloten enzovoorts. Klik, klik. Waar is de mailwisseling die met de topbieder gepleegd is, heen verdwenen, dacht hij gefrustreerd. Hij moet er ergens tussen zitten. Verdomde Alain, gromde Stan in zichzelf, waar heb je je afspraken met deze man gelaten ?

Een heftige hoestrochel deed hem toch even bezorgd omkijken. Het ging elke dag slechter. Maar concentreer je, Stan. Aandacht erbij. Waar is het contract, verdomme, Alain, waar is het ? Hij nam zijn telefoon niet op, dat was irritant en ongewoon. Stan had woedend zijn voicemail volgebruld maar nog niets gehoord.

Vertwijfeld streek hij zijn hand door zijn haar. Zou die idioot de zakelijke afspraken via zijn privé-mail geregeld hebben ? Als dat zo is, was er geen manier om te weten wat er voor afspraken gemaakt zijn. Godver, het zal toch niet. Nee. Nee, dat kon niet. Dat zou Alain niet gedaan hebben. Met een verbeten gezichtsuitdrukking boog hij zich weer over de verzonden items folder en klikte weer verder. Dank voor je bod, hoest kramp, dank voor je bod, hoest kramp. Dat buiten de zon scheen, merkte hij niet.