Dag: 17 oktober 2012

 
De meeting is al viereneenhalf uur bezig als Otto zich afvraagt waar de mensen om hem heen het al viereneenhalf uur over hebben. Wie zijn het, überhaupt en waar is hij, bovendien. Ten aanzien van meetings heeft Otto zichzelf aangeleerd geregeld ‘even centraal!’ te roepen om daarna zijn geest weer te laten afdrijven zonder pottekijkers. Verder laat hij hetgeen gezegd wordt aan zo’n met stalen koffiepotten en luxe koekjes overdekte tafel geheel en al aan zich voorbij gaan. Soms slaat iemand met een stropdas met zijn vuist op tafel, af en toe gaat het volume omhoog, maar nooit kan de presidentdirecteur grootaandeelhouder van Bananarama Consultancy Wordwide Unlimited zich voor de geest halen waar al die frisgekapte brillenhoofden het over plachten te hebben. Hij kijkt eens om zich heen. De monden bewegen zonder stoppen. Pennen krassen over hotelschrijfblokken. Blikken worden uitgewisseld als goedkope businesscards van beplatingsfabrikanten in het midden- en kleinbedrijf (mkb). Af en toe ontsnapt er uit mond of neus een vlok spuug of een snotje. Voor anderen het signaal net te doen alsof er niets ranzigs gebeurt. En lachen. Ha-ha-ha. Eerste jaars toneelschoollachen vertolkt door mensen die hun propedeuse never nooit halen of ze moeten vaders met een berg geld hebben, die de hele examencommissie omkopen, waarna dochterlief haar ongelijke tieten mag laten zien in een film van Reinout Oerlemans en uiteindelijk een gouden kalf ontvangt voor het meest overtuigd acteren van de lidcactus van Annette van Trigt. Otto rekt zich uit, pakt een stalen koffiekan en slaat met een galmende knal de dame naast hem voor haar blonde businesskop. ‘Even centraal! ‘