Diederik bleef kalm liggen. Opvallend kalm, viel hem op. Een innerlijke rust die hij al een hele tijd niet had gekend zong door zijn aderen. Hij concentreerde zich op hoe het lijf voelde dat tegen zijn rug drukte en stelde vast dat dit toch naar alle waarschijnlijkheid wel een vrouw betrof. Het bed lag er comfortabel en warm bij. Hij besloot wat te blijven liggen en de situatie beter te doorgronden. Dat hij een knallende kater had, was daar ontegenzeglijk een factor bij.
Zo lag hij daar en zag langzaam een ochtendzon een streep over het plafond trekken. Zijn lijf was warm en ontspannen en rook naar alcohol en seks. Het dekbed ademde lichtvochtig vervlogen ervaringen van de nacht die hem volledig ontgaan waren. Zijn gezicht krampte. Verwonderd voelde hij hoe de gezichtsuitdrukking die hij onwillekeurig probeerde te trekken, noch van toepassing, noch gewenst was. Hij was te gewend geweest om zijn gezicht naar de verwachtingen van anderen te plooien, dat daadwerkelijk zijn gezicht ontspannen hem nu moeilijk af ging.
Hoe gespannen – nee, overspannen – was hij eigenlijk geweest ? Zijn kalmere ademhaling voelde alsof een vreemde zijn bewegingen van afstand bestuurde. Zijn kaken bewogen onwillekeurig in halfslachtige tandknarsbewegingen. Aan alle kanten gaf zijn lijf de signalen af dat deze rust, hoewel heel gewenst, een groffe breuk met de normale modus operandi vertegenwoordigde.
Zijn gedachten woelden aan. Ze krioelden als sigaretterook door zijn hoofdrust heen. Wat nu ? Wat was er gebeurd, en wat waren de gevolgen ? Het was fijn dat hij niet in een door paparazzi omsingeld appartement hoefde te slapen, maar ging hem dit niet weer heel andere ellende opleveren ? Hij schrok van het idee. Zoals zijn leven de laatste tijd al in rap tempo het afvoerputje aan het opzoeken was, kon hij nu misschien beter uit de voeten maken dan de situatie laten escaleren.
Alsof de vrouw achter hem zijn gedachten kon lezen, kuste ze zacht slaperig zijn nek. Haar zachte hand gleed langs zijn lijf omlaag in een niet mis te verstane richting. Zijn lendenen begonnen direct te tintelen van verwachting en zijn gedachtenkronkels losten in een oplaaiende biologische oerdrift op. Haar vingers streelden verkennend door zijn schaamhaar en stuiten met een duidelijk tevreden gevoel op zijn warme erectie. Doelbewust gleed de vrouwenhand eromheen en een niet onbekende stem fluisterde in zijn oor: “Hmmm……. goedemorgen lieverd.”
Diederik kreunde zacht en liet zijn eigen hand naar het lijf achter hem bewegen. Onder zijn vingers voelde de vrouwenhuid soepel en opgewonden warm. De vrouw uit de kroeg – want hij had haar stem herkend – klemde haar lippen rond zijn oorlel en kneep wat steviger met haar hand. Alle toerekeningsvatbaarheid verdween uit zijn hoofd en hij liet zich in het prehistorische driftenspel meeslepen. Hun lijven drukten en wreven tegen elkaar.
Plots liet haar hand zijn hard kloppende pik los en greep zijn schouder. Ruw draaide ze hem om en schoof haar lijf over het zijne. Zijn lippen werden gevonden door de hare en plagerig gekust. Zijn handen gleden gretig langs haar lijf. Ze probeerde met een snelle beweging van haar heupen hem in haar te krijgen maar het mislukte – kreunend krampte Diederik ineen en klemde zijn tanden op elkaar. Geschrokken keek ze even in zijn ogen en grabbelde dan naar zijn kruis. Terwijl hij zich in haar voelde glijden was de korte pijn meteen vergeten.
Met de passie van vreemden die ontdekken heel goed in elkaar te passen onder het ontwakende daglicht werden Diederik’s duistere gedachten rigoreus de slaapkamerdeur uit gedirigeerd.
“Ja Woef, we gaan wandelen,” sprak de oude vrouw. Kwispelend stond de hond, riem tussen de tanden geklemd, bij de achterdeur.
Reactietjes