Het is te makkelijk om het stoppen van TilburgZ te veroordelen. Tom staat als initiatiefnemer en aanjager goed in zijn recht: van het begin af aan heeft hij duidelijk gemaakt dat de website uiteindelijk zijn website was. De inhoud vormde het door de deelnemers aangedragen Tilburgse publieke debat, maar men streed wel in zijn arena. En wat dat stoppen betreft begrijp ik het dan ook – soms – heel goed. Ook ik denk wel eens, waar ben ik aan begonnen met dat hele KutBinnenlanders. Vooral als er mensen wekenlang roepen dat ze niet kunnen inloggen en dan een spatie achter het wachtwoord gezet blijken te hebben, of tegenstanders / reageerders van de website miepen dat er dit of dat zus of zo moet. Om nog niet te vermelden dat het redacteurschap – gewoon het domweg plaatsen van stukjes en cartoons van mensen die toestaan dat het hier gebruikt wordt maar die geen gebruik van hun account willen maken – me ook tijd kost die ik wellicht liever in mijn eigen schrijfwerk zou steken. Of in gewoon eens met een biertje in de tuin zitten.
Vrees niet, o éne liefhebber van dit weblog, ik laat me nog lang niet verleiden tot het eruit trekken van de stekker. Vooralsnog word ik wel nog steeds blij om wát er op deze website staat. In al zijn diversiteit. Recent wou iemand de inhoud op deze website afdoen als enkel gericht op liefhebbers van poep- en plasseks (niets mis mee). Ik zie echter wel een veel breder spectrum aan inhoud. Ik zie mooie, uitgebreide proza, scherpe maatschappijkritiek, droge cartoonhumor, spannende levensavonturen en een heerlijke wekelijkse witz van De Opperpater. Om maar enkele dingen te noemen. Én, gelukkig, nog enige bewaarde artikelen van het nu geheel verdwenen TilburgZ. Al met al ben ik best tevreden. Het is hier nog lang niet mooi genoeg geweest.
Desalniettemin: mochten ik en de overige redactieleden het hier beu raken, dan komt er vast ook aan KutBinnenlanders wel een eind. Gelukkig hebben we dan in ieder geval de boekjes nog in onze kast. Als dierbare herinnering.
Reactietjes