Donderdag is marktdag. Vandaag bovendien regendag. Dit weerhoudt mijn vrouw en ik er niet van om naar de markt te gaan om groenten en fruit te kopen. Het stadsbestuur trakteert met paaseitjes. Daartoe had het twee open feesttenten opgezet. Een diende als parkeerplaats om te schuilen voor de regen.
De regen viel niet echt overvloedig maar wel behoorlijk nat. Daar zag ik ineens Jean-Paul Sartre lopen, op afstand gevolgd door een soort de Beauvoir. Hij liep traag, een voet sleepte wat. Hij leek nog kleiner dan toen we hem gewoonlijk te zien kregen.
Halt! Hoezo Sartre? Die is toch al lang dood.
Zou kunnen. Is haast zeker. Hoe dan ook is zondag Pasen, het feest van de verrijzenis. En liep Sartre alvast vooruit op dat feit.
Met de veranderde tijden zou men nu zeggen : ” on eet né comme felle…