Maand: mei 2023

Ik kwam bij een poort en ik stootte ‘m open
Mijn blaas rook al bier, wilde het al laten lopen
Maar er heerste zo’n sinistere stilte
Een windvlaag blies een haast onmenselijke kilte
Ik rilde en klapperde met mijn botten en tanden
schudde grondvesten in verschillende standen
Ik haalde diep adem en riep:

Is er nog leven in de brouwerij?

Binnen een nachtzwart decor vol theater
een geur platgeslagen door gerst, gist en water
Ik dacht terug aan die eerste slok van hun bier
schokgolf van verfijnde smaak van plezier
Maar de ontdekking na vele, het fust bleek uniek
Er was geen meer toverdrank, althans niet publiek
Ik zocht overal naar waar ze dat brouwden, die hal…

(refr.)

Toen zag ik de eerste liggen van het personeel
Diens blaas bleek gebarsten door net iets te veel
Stap voor stap een heel slagveld, overal dode lijven
De stank niet te harden en niet te beschrijven
Hier en daar nog een hand om een kroes heen gejoept
Bittere waarheid: teveel van eigen product gesnoept…
Ik nam uiteindelijk wat mondvoorraad mee…

(refr.)

4-4-2023

Ik moet tegen paradoxen
opboksen
Iets dat beter beperkt
dan verzwaard met volledig
Niet alleen maar om het makkelijk
te maken bevredigd
Het moet compleet
opdat je niet vergeet
dat:
Het is vaker en-en, in plaats van steeds maar of-of
Ons gevoel wil het simpeler
want schier eindeloos is de stof
Maar om waarachtig te leven
met het gelijk aan je zijde
kan haast alleen maar het ‘met’
om je geheel te bevrijden.

Hier sta ik achter
al lokt de wind van voren
Het bestrijden lukt sneller
maar is geen lang lot beschoren
Wil jij ook mee met het schip
om de kans anders het schip in?
Neem dan voor lief metaforen
om de kans anders verloren te zijn
want:

(refr.)

Sluit je ogen even
en kijk goed naar wat je hoort
Ik weet, het lijkt tegenstrijdig
maar veel dichterbij dan het antwoord
dat de vraag verbindt met alles
van niet slechts de ‘enige’ soort…

(refr.)

Bestaat er een posse van Oss? Nee, die posse kwam uit Amsterdam. Wel heeft er een bende van Oss bestaan, ja juist, heel lang geleden maar ze leeft voort in mensenheugenis. Het waren erg zware jongens die ruw tekeer gingen.

Oss ligt er verder netjes bij in Noord-Brabant, tussen Den Bosch en Nijmegen. Om in het centrum te geraken rijd je voorbij verschillende rotondes waar je steevast de derde uitrit neemt. Mijn navigatie bracht me er feilloos.

Daar staat een regelrecht charmant gebouw, een kruising tussen een school en een station: de Groene Engel. Daar droegen dichters tussen de schuifdeuren voor uit eigen werk.

Woensdag 17 mei 2023 kreeg Oss aldaar een wereldprimeur: Ik heb er enkele UKKV’s voorgelezen voor een gretig en dankbaar publiek.

Natuurlijk was ik teleurgesteld
De zoveelste in de rij
Ziek van liefde heb ik me afgemeld
Traanbuizen aan de schijterij.

Tot dat eeuwenoud besef kwam
dat ik All you need veel te letterlijk nam.

Jij brak mijn hart in gelijke stukken
En ik verslikte in de body van de miswijn
Jij bent geen apostel, men hoeft de Schrift niet te herdrukken
Ik haal de spijkers uit mijn kruis
En begin opnieuw aan het eind van mijn latijn.

Natuurlijk speel ik mineur-akkoorden
En ja, dit is een blues
Maar ik vertolk met vrolijke woorden
het nog verteerbare nieuwste nieuws.

Dat ik uiteindelijk iemand nodig heb
maar dat ik met mijn zoeken schep mijn eigen handicap.

(refr.)

Laser nu mijn ogen
tot mijn gestolen hart wordt geheeld
Liefde gooit nu geen hoge ogen
Het grijpt me te veel naar de keel.

(refr>)

Ik hou tenminste nog van mij 3 x
Ik hou van mij…

Kunst is alleen
daarmee gelukkig zijn 6 x

Op loopafstand van het slagveld staat op een verhoog de slachtbank. Economie van de middelen. Je laat de beul trouwens beter ter plaatste bivakkeren.

Oorlog, net wat u zegt, zorgt voor een betere spreiding van de bevolkingsaanwas op aarde. Kijk maar naar Wagner, de privé militie van Vladim Putain. Gevallen in een zinloze strijd liggen de lijken van de huurlingen netjes op een rij begraven.

Zelf zorgt de huurlingenbaas dat hij buiten schot blijft. Zo hoort dat nu eenmaal. Baasjes horen buiten schot te blijven.

Die oek, hoek, joek Oekraïners zijn erin geslaagd verschillende Russische baasjes buiten strijd te schieten.

De eerste of tweede lentezon valt op de voorlaatste en laatste tafels en stoelen van het caféterras. Er zit niemand. De wind is nog te fris om er een terrasjesweer van te maken.

Een man neemt plaats. Hij legt een schrift op tafel, bestelt koffie en leest een bericht op zijn telefoon: ‘Ik kom eraan’.

Als een tweede man de eerste vervoegt, in de derde persoon enkelvoud, is hij net geen half uur te laat. Het kan niemand iets schelen. Ze geven elkaar een accolade. Er komt een tweede koffie aan te pas.

Hun gesprek duurt lang. De zon verlaat stilaan de tafel waaraan ze zitten. Even lijkt het of ze daar nog heel lang zullen blijven zitten.

Toch staan ze tot slot op en gaan uit elkaar.