Het is soms best lastig om het kort te houden. Er zijn dagen dat ik ervan droom om alles uitvoerig uit de doeken te schrijven. Alleen, ik kom er niet toe. Ik kan geen roman schrijven, hooguit een wat dik uitgevallen novelle. Daar doe ik dan jaren over.
Tot tao me inhaalt en uitbeeldt.
Redacteur die zeurt dat het te kort is om uitgegeven te worden. Moet minstens drie- tot vierhonderd bladzijden tellen. Ik haal met moeite tweehonderd. Dan maar kort houden.
Over een andere boeg gooien of verder roeien? Soms wou ik dat ik het echt wist. Dan weer weet ik liever niets. Het is me wat, zo lijk het. Maar het is zo weer voorbij. Dan erken ik mijn beperking waarin ik als meester zou schitteren. Meester van het ultra korte kortverhaal. Waarmee ik in een klap naar de wereld uithaal. Of de hele wereld inhaal.
Reactietjes