Maand: maart 2022 (Page 1 of 2)

Een ramp zou ik het niet noemen. Dat mag ik overigens niet. Het heeft alles weg van een gewelddadige, pardon geweldige zure inval. Zo, het is eruit.

Indertijd vielen de Amerikanen op die gewelddadige zure manier het café Bagdad binnen, brachten een hele kelder vol lege flessen naar de glasbak. Stel u voor, benzine in elk van die flessen, een lap stof en een kurk en je krijgt massavernietigingswapens. Ze verdreven de cafébaas, namen de uitbating waar. Dat mochten we toen ook niet zo gezegd krijgen. Nee, het waren echt zware wapens daar in die kelder. Wat hebben we gelachen.

Of dat in een biolabo in China het virus covid 19 is uitgebroken. Strafkamp of de kogel kon je krijgen. Niettemin, een epidemie. Hoe je het ook noemen wil of verzwijgen. Ook verzwegen we met klem dat de broer van de koning vreemd ging.

We spreken haast meer van Moldavië dan van Oekraïne. Haast? Of net niet? Niet overdrijven.

De oudstrijder was nu wel heel erg oud geworden, de strijd zou weldra een doodstrijd worden. Alsnog zat hij strijdlustig op een oude stoel in de tuin in de zon te mompelen: ‘Nooit meer oorlog’. Zijn kinderen en kleinkinderen en zijn buren en andere medeburgers betoonden grote eerbied voor deze laatste oudstrijder door te zwijgen over de kersverse oorlog die de Rus uitvocht in opvolging van het virus.

Bovendien zou de Rus zich vlugger gewonnen kunnen geven dan het virus. Zou hij dan sterven door het virus?

Voorlopig laten we dat in het midden.

Ik denk diep na, maar denk terug
aan wat ik hier net voor dacht
En besef wat ik niet had verwacht
de gedachte was ouder geworden
en mee veranderd in gedeelde tijd
Ik zucht, ik heb in die korte momenten
veel, heel veel gedachten overleefd.

Want het was een donkere gedachte
die met de zon zoekende ging
op zoek naar licht in wat ik haar bijlichtte
met de helderheid van nu
Zo kun je veel van wat je denkt
meenemen uit een zwart verleden
en jezelf kracht bij zetten
met wat je toen nog duister leek.

Zo ziet de nacht er anders uit
wanneer je haar terug ziet bij zonlicht
Raak je wakkerder in het midden
van wat je toen nog zag als nacht
Gevaren lijken zachter van aard
als je haar in de ochtend terug opwacht.

Al te vaak beperken flats zich tot een badkamer met douche. In hotels is het niet anders. Het ligbad verdwijnt stilletjes langs een achterdeur. Daardoor gaat veel verloren. En niet alleen het kind.

Nou goed, het bespaart water maar inzichten en belangrijke gedachten, ontstaan wanneer de mens naakt in het water ligt van een badkuip, krijg je niet onder de douche. Daar zing je hooguit.

Zo zal het onderzoek nooit meer opschieten. Het politie-onderzoek. De wetenschap. Het kunstzinnig onderzoek, wat men inspiratie noemt.

Dra zal de mensheid gedoemd zijn haar eigen middelmaat als maat te aanvaarden en zich erbij neer te leggen. Op droge grond.

Vanmiddag ontvangen brief uit de hemel:
uw verzoek tot toegang is bij deze verleend
U wordt verwacht na overlijden
Twijfel niet, dit is welgemeend!
Na afgifte van lichaam en adem
kunt u zich melden bij ondergetekende
U krijgt een goed plaatsje, alles inbegrepen
En al dat overige wat voor u veel betekende.

Met handtekening van de zich noemende: God
PS: u mag uiteraard wachten op een beter aanbod…

Alle ellende en daarbij horend verdriet
Bij ons kunt u rekenen op genezing
Onze beste engelen zijn hiervoor aanwezig
Veel wordt overigens al bereikt met ontvlezing
Nergens anders is het zo goed geregeld
Mocht u nog twijfelen, het kost werkelijk niets
Het definitieve antwoord op Nietzsche en Hegel.

(refr.)

Het is overigens mogelijk dat u zich gaat vervelen
maar geen zorgen, dat duurt hoogstens na eeuwig
Het is inderdaad waar: geen drama en u kunt niet mailen
ook niet aan vergankelijkheid onderhevig…

(refr.)

Het onmogelijke en het onooglijke ontmoeten elkaar net niet in de belastingvrije zone van een luchthaven. Het zou ook een stationscafé kunnen zijn. Beiden zijn ze onderweg, ja zelfs ergens naartoe.

Ze herkennen elkaar vaagweg, groeten heel even en gaan dan hun weg verder. Ze hebben elkaar niets te vertellen. De eerste heeft geen leven, de tweede wel maar het stelt nauwelijks iets voor.

Ze gaan gekleed in eendere kleurloze ja zeg maar grijze confectiepakken, dragen een wit hemd en een gekleurde dag. Hun schoenen zijn gepoetst.

Hier zitten ze, elk aan een tafeltje, koffie te drinken, in afwachting dat hun vlucht vertrekt.

Wie weet nemen ze eenzelfde vlucht. Wie wil dat dan wel weten?

Een mens spreekt niet vanzelf tot zichzelf. Iets zit hem of haar dwars.

Als een mens vreugde kent, houdt hij of zij die niet voor zichzelf in een besloten gesprek met zichzelf. Het is tobben als een mens tot zichzelf spreekt.

Of effe checken.

Als de mens creatief is, d.w.z. schept, heeft hij of zij nood aan zelfreflectie. Dan spreekt zo’n mens in en met zichzelf om te zien of wat hij of zij maakt, er toe doet, enige ontwikkeling kent, zin heeft of geeft. En of wat hij of zij gemaakt heeft hem of haar heeft veranderd.

Een mens spreekt niet vanzelf tot zichzelf.