Dag: 11 maart 2014

De zon schijnt buiten, maar binnen groeit er onweer in mijn gelaat. Ik loop op en neer in de kringloopwinkel. Ze hebben toch wel iéts dat erop lijkt, anders…. Ik ben al tevreden met een metalen lineaal en een stanleymes. Als het kan, een snijplank of zo. Het liefst vind ik natuurlijk wat ik zoek: een papiersnijder.

Ik heb weer eens iets bedacht dat ik in het holst van de nacht heb zitten uitwerken en vandaag bij de copyshop heb uitgeprint. En toen zag ik het ineens. Geen papiersnijder meer. Niet voor het klootjespubliek dat ‘alleen maar wat hoeft te printen’, althans. Tot voor kort wel, nu niet meer. Poef, foetsieweg. Ze hadden nog wel zo’n superhandige. Zo’n sjak-sjak. Een sjak-sjak is mijn favoriet. En voor mijn stomme idee heb ik echt een snijder nodig. Met de schaar erop los gaan pakt superslordig uit. Nee, ik moet iets. Zoals ik al zei, ze hebben toch wel iéts, ergens ? Ik ijsbeer in de kringloop en in toenemende maten werken de treuzelende mensen op mijn zenuwen.

Dan sta ik plots zelf stil. Gelukkig niemand achter me die ijsberend naar iets op zoek is. De hypocrisie blijft dus onopgemerkt. Is dat nu echt… ja, verdomd. Het is er een. Een ouwetje, dat natuurlijk wel. En het is geen sjak-sjak. Het is een tsjopperdetsjakk. Met zo’n hakmes aan een schroef. Een papierguillotine. Ik klem snel het ding onder mijn arm, voor iemand anders hem ook wil hebben, en snel naar de kassa.

Thuis leef ik me uit. De hele tafel ligt vol afgehakte snippers. Tsjopperdetsjak ! Tsjopperdetsjak ! Buiten is het stralend zonnig weer, maar daar krijg ik niks van mee.