Dag: 31 juli 2013
Twee kannibalen
Zaten twee kannibalen
in een ouwe vegetariër
te smullen van liefde
gesplitst in de maag
vechtend over die
eeuwoude vraag:
God, smaakt dat lekker
oud vegetatief
lief en het liefst
nog bekkentrekkend
in het hart nog een dief.
Die vroeger bij de slager
geen worst dorst te vragen
tot ze doorkreeg waar de
haken en ogen voor dienden.
En nu zijn we vrienden
ik vlees en zij geest
en driftig zijn we samen
nog nimmer geweest.
Timmerend aan wegen
en kliekjes gekregen
en zwervend door weiden
om het gras te bevrijden
God, smaakt zij lekker
toe nog even naar kont
het water loopt anders
alweer in haar mond
Want ze denkt vegetarisch
en dus weer aan jou
heeft je het liefst
vol groente en trouw.
Maar, liefste, oh ariër
Adolfus, vergeef me
ik hou het niet meer
en zeker bekeken
tot de volgende keer
helaas niet van strijd
en ook niet van rauw
En, als je het mag hebben
nog steeds niet van jou.
Twee kannibalen
riepen
in koortsige dromen
tevergeefs vele malen:
Laat de slager nu maar komen!
Die Ene onthouden
Niet vergeten, spanning in mijn nek
heb nog niet gegeten en moet groeien in mijn stek
problemen bij ouwe problemen opgeteld
meisje onthouden
en haar alles verteld
toch weer een last van mijn en op haar schouder.
Want zij heeft me onthouden
zij heeft mij onthouden
ze hoort tot mijn verleden
en dat van haar.
Niet vergeten, kracht verzamelen, apotheek
heb er nog maar eentje en zij kwam verleden week
nog in de buurt van de buurt van landgenoten
meisje onthouden
uit het telraam gestoten
wat ben ik toch een sukkel, ook al ben ik ouder.
Want zij heeft me onthouden
zij heeft mij onthouden
ze hoort thuis in mijn heden
en dat van haar.
Ik loop over van de vijand onder onze vlag
ik hou rekening met iedereen en ben helemaal voor haar
want als ik haar niet voor de geest bewaar
minstens twintig keer per dag
wie zegt me dan dat ik hier zijn
dat ik haar loslaten mag.
Want zij heeft me onthouden
zij heeft mij onthouden
Maar stom, vergeten, gewichtige zinsnede
zij heeft mij onthouden
van haar… 3x
Gekkigheid
voorbij gerend
ben ik aan stommiteit gewend
Laat mij
willen
voelen
blijven
alles
tot detail beschrijven
Alles
in maar ene zucht
niet langer
slechts nog een gerucht
Zijn de muren zacht en wit
Kalmeer ik
als ik heel stil zit
Weet ik niet
het hoe..
waarom!?
Ik ben niet gek
en ook niet dom
De hele wereld
doorgedraaid
en ik ben veilig afgetaaid
Het is de tijd van het jaar dat veel mensen dingen ondernemen waarbij huisdieren niet handig zijn. Zo loop ik een logeerhond op. Mijn kat is het niet met de komst van de logeerhond eens en verstopt zich in de boekenkast. Ik bel met een vriend die ik lang niet meer gesproken heb.
De eigenaar van de logeerhond kent me ook op Facebook. Ik leg mijn idee aan de telefoonvriend voor om de logeerhondeigenaar te bestoken met verzonnen berichtjes van gevaarlijke situaties waar ik de logeerhond in plaats. Dat ik de logeerhond in het bos uitlaat tijdens onweer. Of dat ik de logeerhond opfok om met een pitbull vier deuren verderop te gaan vechten.
Mijn vriend zegt dat dat niet aardig van mij is. Ook de daaropvolgende ideeën kunnen rekenen op zijn afkeuring. Zelfs de heteluchtballonvaart met de logeerhond roept geen enthousiasme op. Het bezoekje aan een chocoladefabriek levert zelfs een misnoegd snoeven aan de andere kant van de lijn op. De reacties van mijn telefoonvriend zijn funest voor mijn inspiratie, want al snel heb ik geen ideeën meer.
Mijn vriend zegt dat ik volwassen moet worden. Ik kijk een tikkeltje beteuterd naar mijn schoot. Op mijn schoot ligt mijn dichtbundel. Ik heb de dichtbundel teruggekregen van een medewerkster van een fatsoenlijke boekenwinkel. De medewerkster vond het toch niet haar ding. Ik heb de medewerkster haar geld teruggegeven. Nu heb ik geen geld voor brood.
Mijn vriend zegt dat mijn problemen niets voorstellen. Hij ligt zelf met een gebroken voet op de bank. Ik heb geen gebroken voet. De logeerhond kauwt op een van mijn gedichten. Het is een gedicht over een dode kat. Vanuit de boekenkast kijkt mijn boze poes het tafereel aan. Dan strekt ze zich uit. Er vallen een paar boeken op de logeerhond.
© 2023 KutBinnenlanders.nl
Theme by Anders Noren — Up ↑
Reactietjes