Het is het grote nieuws van de dag natuurlijk, en overal klinkt enthousiast ‘eindelijk gerechtigheid’. Stichting Martijn, die idealistisch streefde naar het bestrijden van de dogmatige-oogkleppen heksenjacht tegen ‘pedofielen’, is nu officiëel per gerechterlijke uitspraak verboden en ontbonden.
Het betogen van de toegevoegde waarde én de maatschappelijke importantie van Martijn ga ik hier niet betogen. Dat heeft AHJ Dautzenberg al vaak, uitvoerig en vurig gedaan en ik schaar me achter zijn woorden. Er zijn geen nieuwe woorden meer nodig in deze kwestie.
Opvallend is wel dat er geroepen wordt ‘eindelijk gerechtigheid’ als met deze zaak een precedent geschapen is waarbij de uitstellende functie van een hoger beroep uitgeschakeld is. Oftewel: mooi, zo’n hoger beroep, maar eerst maar even vonnis gehoorzamen en wel nu. Dat is pijler drie van de Nieuwe Onredelijkheid, wat mij betreft. Na de LALALALALA IK HOOR JE NIET HET GAAT GEWELDIG-politiek van de afgelopen jaren in dit land, en de toenemende lafheid, incompetentie en volstrekt onevenredige toepassing van arrestaties en geweld bij de politie, is nu ook de gerechtelijke macht helemaal stukbeschadigdkapot. Je zou bijna terugverlangen naar de seculiere staat, waar de drie-‘eenheid’ nog onder een ‘hoger’ gezag tot redelijkheid gemaand kon worden.
Als u me wil excuseren, dan stop ik nog wat bagage in mijn emigratiekoffer. Alvast heel veel plezier met uw gerechtigheid.
www.renevandensen.nl
Meer René op Facebook !
Geef een reactie