De Walk of Fame. Eigenlijk wilde ik hem vermijden, deze onnoemelijk suffe VVV-hersenscheet in een pissteegje, dat knip en plak concept voor de “Grootste Tilburgers Ooit”. Die dan geacht worden zich vereerd te voelen met een stoeptegel in een achterafstraatje. De Tilburgse Toppers: Guus Meeuwis, Kluun, een heleboel vrijwilligers en een zwerver.
Nu is het erg wanneer iemand geen huis heeft of zo onverstandig is zich bij – godbetert de schutterij te melden, maar is dit nu echt een verdienste? Is de stad echt opgestoten in de vaart der volkeren door de man die zijn hand ophoudt voor een “halven euro”. Is het jarenlang (vrijwillig) een voorzittershamer zwaaien nu echt een prestatie waarvoor we als stad diep moeten buigen? Zo’n persoon zal dat toch ook met een zekere ijdelheid en plezier doen?
Het doet er voor de genieën achter dit concept dus helemaal niet zo toe of je wat presteert buiten de stadsgrenzen, of je een exceptioneel talent hebt, en of je Tilburg ‘verkoopt’ in binnen- of buitenland. Het lijkt eerder een diskwalificatie. Guus Meeuwis, Kluun, met veel moeite kwamen ze door de ballotage. Maar kunstenaars, wetenschappers of schrijvers zijn stelselmatig genegeerd. Want blijkbaar te groot voor dit stadje. Anders is het ontbreken van Gummbah, Roothaert of Brokx niet te verklaren. (Zelfs Maggy MacNeal, toch aanmerkelijk succesvoller dan Jan Schellekens, heeft geen tegel.)
Dit had ik allemaal laten passeren als er niet morgen een nieuwe tegel wordt onthuld. En nu eindelijk aan iemand die het verdiend heeft. Want Guus van den Hove, de vorige jaar overleden directeur van 013, krijgt er ook een.
Nu leren we dat Van den Hove “een spil in het culturele netwerk in de stad” was en dat hij “mensen wist te verbinden”. Het zal wel. Tot een aansprekende programmering, spannende projecten of interessante ideeën vanuit 013 heeft het nooit geleid.
Die tegel krijgt hij natuurlijk maar voor één ding: zijn dood. Guus van den Hove (44) is dood, hij heeft het gepresteerd om jong te overlijden. Door in de woestijn autopech te krijgen, verwierf hij een plekje in onze eregalerij.
In Tilburg is na dakloos of vrijwilliger zijn ook de dood een verdienste. Het valt te prijzen dat de gemeenteambtenaren ontijdig verscheiden nu gepast belonen. Want laten we wel wezen: jong overlijden is meer dan menigeen hier ooit mag hopen te presteren.
Reactietjes