Dat is het leven (90)

0 (0)

Ze was echt de mooiste meid uit Best.

Ik was 23 jaar en hield het na ruim 7 jaar te hebben gevaren gezien ik ging trouwen.
23 jaar en het einde van mijn zeeman bestaan.

Roy Orbison zong het is over.

Overal waar ik kwam werd ik door jongens van mijn leeftijd jaloers bekeken dat ik zo een mooie meid had.

Ze was kapster en verliefd op mij.Ik was 23 jaar en ging nog veel op stap.Als ik dan in een kroeg zat en de muziek van Roy Orbison draaide met de song Its over dan begon mijn geliefde altijd te huilen.Want ze dacht altijd nu verlies ik Lowy.

Ik had altijd de grootste lol als ik dat liedje opzette.

Op een avond na de nodige pilsjes zat ik in mijn stamcafe de Bluemoonbar in Eindhoven en draaide ik weer eens de plaat van Roy Orbison.Ze begon daar vreselijk om te huilen.We kregen er woorden over omdat ik zei daar hoef je niet altijd om te huilen er zijn ergere dingen in het leven waar je om zou kunnen huilen.Ik dacht aan de arme mensen in Brasil en Afrika.Maar ze bleef maar door janken dus ik maakte de verkering daar ter plaatse in de kroeg uit.Na enkele minuten zat er al een andere meid naast me aan de bar die bleek ook uit het zelfde dorpje te komen als Jose.We kwamen aan de praat en in een oogwenk had ik haar versierd.Ik ruilde dus in mijn stamkroeg de Bluemoonbar de ene meid in tegen de andere.

En het gezegde van ruilen komt op den duur huilen bleek later waarheid te bevatten.
Ik trouwde .1964

Lowy Cremers

Lowy Cremers (1940) heeft een bewogen levenspad gekozen dat van kwajongensstreken in Eindhoven naar de wilde vaart leidde. Hij heeft de hele wereld gezien, is café-eigenaar geweest, is bij spannende misdaadzaken betrokken geweest, heeft een museum voor opgezette honden beheerd, heeft altijd dwars de kont tegen de krib gestoten, is door honderden vrouwen bemind geweest en leeft nu met de liefde van zijn leven in Thailand. Op KutBinnenlanders.nl verschijnt tweemaal wekelijks zijn levensverhaal.